Martwy Ptak recenzja

"Martwy ptak" to idealny przykład na to, że w każdej sprawie można przesadzić i czasem "więcej", wcale nie oznacza "lepiej". Niestety, podczas czytania tej pozycji niesamowicie się wynudziłam, choć sam zamysł na fabułę przypadł mi do gustu i mnie zaintrygował, dlatego właśnie po nią sięgnęłam. Zacznijmy więc od zarysu tej historii.
Cała akcja rozgrywa się w Łodzi, gdzie dochodzi do kilku okropnych, bardzo brutalnych morderstw. Giną różni ludzie, a w martwe, okaleczone ciała ktoś wkłada ptaki. Sprawa prowadzona jest tak naprawdę z trzech różnych kierunków, bo swoje trzy grosze dokładają śledczy, młoda artystka - Laura i dziennikarze z miejscowej gazety. Bardzo zaciekawił mnie fakt, że to właśnie makabryczne prace Laury są inspiracją dla mordercy.
Wydaje mi się jednak, że ciekawa fabuła to jedyny plus tej książki, bo później było już tylko gorzej.
Największy problem mam z mnóstwem opisów, które zanudzały mnie na śmierć, bo przez trzy-cztery strony potrafiło nie być nawet jednego dialogu, tylko same przemyślenia bohaterów, a to mnie skutecznie zniechęcało i z trudem powstrzymywałam się, żeby niczego nie pomijać, bo może jednak umknie mi coś ważnego. Nie umknęło. Gdyby nie te męczące opisy i scenki nic nie wnoszące do fabuły, cała historia zamknęłaby się w góra 300 stronach, a tak to mamy ich prawie 500. To nam daje 200 stron ględzenia o niczym.
Dodatkowy minus to niezliczone postacie. Jak wspominałam, mamy trzy główne grupy bohaterów, ale oczywiście w każdej z nich jest ich co najmniej czterech, więc w pewnych momentach już sama nie wiedziałam kto jest kim. Policjanci, dziennikarze, członkowie rodziny, przyjaciele, kochankowie... Za dużo!Przez to wszystko w całej tej historii panował chaos, ciągle się z jakiegoś powodu irytowałam i ani trochę nie mogłam się wczuć w przebieg wydarzeń. Nie pomogło nawet to, że pan Maciej ma bardzo przyjemny styl i w innych okolicznościach pewnie miło by mi się czytało.
Bardzo łatwo jest się także domyślić, kto jest mordercą i akurat ja nie miałam nawet maleńkiego elementu zaskoczenia, bo mój pierwszy trop okazał się słuszny.
Tak naprawdę, w całej tej historii zaskoczył mnie tylko epilog. Sprawił, że jeszcze raz od początku prześledziłam całą tę historię i z jednej strony mógł on być ciekawym zwrotem akcji, ale z drugiej... Gdzieś w fabule chciałabym mieć choć maleńkie nawiązanie do tego wątku, a on wyskoczył tak nagle, że jak dla mnie był mało realny, bo przemyślenia bohaterki mu zaprzeczały.
Reasumując, więcej rzeczy w tej pozycji mi się nie podobało, niż podobało, więc nie mogę wystawić jej wysokiej oceny. Na plus zdecydowanie styl autora i ciekawy pomysł na fabułę, ale bohaterowie, przebieg akcji, te nieszczęsne opisy i wciskanie na siłę niepotrzebnych wątków, jak dla mnie zdecydowanie na nie.
Mogło być ciekawie, ale coś tu chyba nie wyszło.