Crave. Pragnienie recenzja

Kiedyś książki o wampirach, wilkołakach, smokach, zmiennokształtnych ciekawiły mnie, ale nie na tyle, żeby jarać się nimi i zjadać zęby na ich fabułach, oczywiście z emocji. Mam wrażenie, że im jestem starsza, a wcale stara nie jestem, to coraz częściej lubię sięgać po takie historie. Może to ze względu na to, że przyjemnie jest wrócić do lat młodzieńczych, beztroskich.

Beztroskiego życia od roku nie ma główna bohaterka "Crave", Grace. Po trudnym dla niej czasie, a był to czas żałoby po stracie rodziców, leci do szkoły na Alaskę, w której to jej wujek jest dyrektorem. Zimno przenikające na wskroś, kiedy tylko wyściubiesz nos zza murów szkoły, nie będzie największym problemem dziewczyny. Mimo nowych znajomości, ale też wielu ciekawskich i nienawistnych spojrzeń, Grace nie wie, w jakim niebezpieczeństwie się znajduje. Jaxon Vega, usposobienie idealnego chłopaka, choć charakter ma dość paskudny, dołoży się do chaosu, który zapanuje w życiu Grace.

Jak bardzo potrzebowałam takiej książki! Mimo, że ostatnio przeczytałam naprawdę dobre historie, to ta dostarczyła mi czystego relaksu. Czytało się ją płynnie, dzięki dużej ilości dialogów, humoru, akcji i napięcia, które towarzyszy czytelnikowi przez całą książkę. Oczywiście może trochę irytowała mnie Grace i jej podejście do ledwo poznanego chłopaka, ale w jego przypadku, cóż, mocno to nie dziwi. Z drugiej strony wiadomo, że w przypadku tego typu historii musi być bohaterka, która trochę zirytuje człowieka swoją naiwnością i silnym zaangażowaniem w relacjach damsko-męskich. Tak czy siak, "Crave" mogę polecić wszystkim fanom fantastyki, a przede wszystkim serii "Zmierzch" 



Bohaterowie muszą walczyć z większym złem, którego nie sposób poznać od razu, dlatego też ta seria ma trzy tomy. Motyw miłości, przyjaźni, walki dobra ze złem są jak najbardziej na miejscu, choć nie brakuje momentów, w których może polać się krew. W każdym razie, ja jestem mocno na tak i od razu sięgnęłam po drugi tom, który równie dobrze się zapowiada. Bardzo polecam!