Zielony Las Nadziei recenzja

Słynna mitologia Cthulhu, stworzona przez Howarda Phillipsa Lovecrafta – pioniera amerykańskiej powieści grozy science fiction, publikującego w pierwszych dekadach dwudziestego stulecia – była i pozostaje ponadczasowym fenomenem. Nie tylko z powodu swej unikalnej, złowróżbnej i bardzo obrazowo oddziałującej na wyobraźnię atmosfery oraz złożonej, starannie przemyślanej kompletności, ale także dzięki udzieleniu przez Lovecrafta pozwolenia innym autorom do korzystania z jego kanonu, a także rozwijania go i wzbogacania. Z tego pozwolenia chętnie skorzystał autor „Zielonego Lasu Nadziei”, Marek Pietrachowicz – znany Czytelnikom z cyklu „Mądrość Wiedźmy” miłośnik i piewca celtyckich wiedźm. Nie próbuje on podrabiać stylu Mistrza, rozwijając przed Czytelnikiem opowiadań swój własny świat, w którym pradawna tajemnica przenika się ze współczesnością; niemniej autor starannie dochowuje wierności wiedzy, zawartej w kanonie Mitów. Podobnie jak w legendarnych tekstach Lovecrafta, mamy tu do czynienia z powolnym wnikaniem w tajemnicę, pełnym niedomówień, zagadek i półcieni, budowaniem nastroju niesamowitości oraz stopniowego ujawniania się złowróżbnej mocy Wielkich Przedwiecznych, przyprawiających bohaterów o obłęd i zmuszających do walki o życie. Zgodnie z tradycją, większość opowiadań toczy się w feralnym miasteczku Arkham w stanie Massachusetts, siedzibie Uniwersytetu Miskatonic.

Fenomen Mitów Cthulhu ma jeszcze jeden znaczący rys, wspomniany już powyżej – mianowicie, pradawna przeszłość, trwająca „wraz z dziwnymi eonami”, przenika się w nich z czasami współczesnymi, Wschodniego Wybrzeża USA i Nowej Anglii dwudziestego wieku. To pozwoliło Pietrachowiczowi sięgnąć po autentyczne wydarzenia historyczne i wpleść je, dla większego realizmu, w swoje niepokojące wizje. Na kartach „Zielonego Lasu Nadziei” spotykamy więc naszych rodaków – uciekinierów zza Żelaznej Kurtyny, wzmianki o Zimnej Wojnie, agentów CIA i KGB oraz oczywiście – złowrogie kulty oraz znane z historii okultystyczne artefakty.

Ze względu na podtekst erotyczny niektórych scen oraz – dozowane w drobnych, ale niezbędnych dawkach, aby zło nazwać po imieniu – opisy przemocy, demonicznej magii i chaosu, cykl opowiadań jest adresowany do dojrzałych Czytelników. Atmosfera tajemnicy i świadomość zagrożenia ze strony potężnych istot spoza ziemskich wymiarów towarzyszy nam przez wszystkie stronice opowiadań i trzyma w napięciu oraz zaciekawieniu aż do samego finału.