Czarny portret recenzja

Zacznę od tego, że nie czytam książek z fikcyjną fabułą powstałych na kanwie wydarzeń z czasów II Wojny Światowej. Pisarzy może ponieść fantazja i mogą przenieść ją na historyczne wydarzenia, czego zaakceptować nie potrafię.
Ja i wojna w prozie rozrywkowej — to nie idzie w parze. Jeśli czytam kryminał to współczesny. Jeśli czasy wojny to reportaż. Julia Łapińska jest jedną z nielicznych autorów, która potrafi mnie przekonać do takiej tematyki. Umie napisać o czasach wojny, o Niemkach rodzących dzieci dla Hitlera, o przesiedlaniu na Ziemie Odzyskane, o kradzieżach polskich dzieci, zawrzeć wątek lekko erotyczny, ale jednocześnie nie romantyzować go, a całość utrzymać w konwencji kryminału, co de facto jest rozrywką.

Akcja powieści dzieje się w dwóch przestrzeniach czasowych, ale jednym miejscu — przedwojennym Le­bens­born, które jako kompleks nosiły nazwę Lu­isen­bad oraz okolicach współczesnego Połczyna-Zdroju. Tajemniczy darczyńca sponsoruje wycieczkę grupie staruszków. Młody reporter lokalnej gazety Mi­chał Kreft pra­cu­je nad tek­stem o wy­ciecz­ce, a zdjęcia z niej ma wykonać Kuba Krall. Jeden z podopiecznych ginie. W Lu­isen­ba­dzie jako nastolatek Zygmunt Gretkowski zaj­mo­wał się renowacją skradzionych przez nazistów obrazów. Okazuje się, że staruszkowie są całkiem spostrzegawczy. Największą rolę odgrywają Alicja, Tomasz oraz Ignacy.

Odnosząc się do swoich opinii o poprzednich częściach cyklu, z ulgą stwierdzam, że rozwlekłość opisów z pierwszego tomu nie została powtórzona. Rysy psychologiczne bohaterów zostały rozbudowane. Kuba próbuje walczyć z nałogiem, ale przegrywa. Mimo wszystko nawet na rauszu jest pomocny w śledztwie, które prowadzi podkomisarz Inga Rojczyk. Nieświadomie motywują się wzajemnie do działania. "Inga wie, że obec­ność Kuby i roz­mo­wy z nim dzia­ła­ją in­spi­ru­ją­co na jej zmysł ob­ser­wa­cji, co może być dobre dla śledz­twa."
Wątek kryminalny po raz kolejny zmuszał do próby dedukcji. Po raz kolejny poległam. Nie udało mi się prawidłowo wytypować sprawcy.

Po cichu liczę, że kolejna walka Kuby z nałogiem będzie dla niego wygrana i to nie koniec śledztw tej pary.