Czas krwawego księżyca recenzja

„W artykule zatytułowanym „Czarna klątwa zawisła nad Osagami” dziennikarz „Literary Digest”, pisma o zasięgu krajowym, zauważył, że do członków plemienia „strzelano na łące i gdy siedzieli w samochodzie, innych truto, a nawet wysadzano w powietrze, kiedy spali w domu”. Dalej pisał: „Tymczasem klątwa wisi nad Osagami. I nikt nie wie, kiedy to się skończy”. Najbogatsi ludzie świata stali się najczęściej mordowanymi ludźmi świata.Prasa nazwała później te zabójstwa „tak mrocznymi i okropnymi jak żadne inne w tym stuleciu” i „najkrwawszym rozdziałem w kryminalnej historii Ameryki”. [s.107]

„Wszelkie próby rozwiązania zagadki spełzły na niczym. Z powodu anonimowych pogróżek sędzia pokoju zarzucił dochodzenie mające wyjaśnić przyczyny zgonów. Był tak przerażony, że prawie nie rozmawiał o morderstwach, schował się w pokoju na tyłach budynku i kazał zaryglować drzwi. Nowy szeryf hrabstwa nawet nie udawał, że zamierza zająć się tą sprawą”. [s.107]

„Im dłużej White przyglądał się przepływowi pięniędzy Osagów, tym więcej zepsucia widział dookoła. Chociaż niektórzy biali opiekunowie i administratorzy próbowali działać w interesie członków plemienia, nieporównywalnie więcej wykorzystywało system do okradania ludzi, których rzekomo chronili. Wielu opiekunów kupowało dla swoich podopiecznych towary po zawyżonych cenach we własnych sklepach lub magazynach. W zamian za łapówki kierowali podległych im Osagów do konkretnych sklepów i banków. Twierdzili też, że kupują domy i ziemię dla Indian, podczas gdy w rzeczywistości kupowali je dla siebie. Niektórzy wręcz jawnie ich okradali. W raporcie rządowym szacowano, że do 1925 roku opiekunowie przywłaszczyli sobie z kont swoich podopiecznych co najmniej osiem milionów dolarów. […] Ten tak zwany indiański interes, jak odkrył White, był przemyślana operacją przestępczą, w której uczestniczyły różne warstwy społeczne”. [s. 164-165]

„Wiosną 1923 roku, po otrzymaniu prośby o pomoc, którą rada plemienia Osagów wysłała do Departamentu Sprawiedliwości, ówczesny dyrektor Biura Śledczego Burns (poprzednik Hoovera - dopisek ML) zlecił jednemu z agentów przeprowadzenie śledztwa w sprawie morderstw, których liczba wzrosła do co najmniej dwudziestu czterech. Agent spędził kilka tygodni w hrabstwie Osace, po czym doszedł do wniosku, że „kontynuowanie śledztwa jest bezcelowe”. Później kierowano tam również innych agentów, jednak na próżno. Osagowie musieli sfinansować część federalnego dochodzenia z własnych pieniędzy - suma ostatecznie sięgnęła dwudziestu tysięcy dolarów, co stanowiło odpowiednik dzisiejszych prawie trzystu tysięcy dolarów”. [s.119-120]