Ludzie Julya recenzja

Akcja powieści „Ludzie Julya” rozgrywa się w południowej Afryce w latach 80. XX w. Z powodu zamieszek i represji wobec białych rodzina Smalesów ucieka z domu w Johanesburgu by ukryć się w wiosce swojego wieloletniego służącego- Julya. Ich życie zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni. Zasady, które panowały w mieście nie obowiązują w wiosce.

Gordimer uwiodła mnie przede wszystkim sposobem budowania akcji, rozwijania wątków, dozowania informacji. Wszystko jest tak wyważone, że podczas lektury nie ma okazji by się znudzić, zniecierpliwić, albo sfrustrować galopującą akcją. Bohaterowie wielobarwni, dynamiczni i trudni w ocenie sprawiają, że powieść jest jeszcze bardziej intrygująca i dająca do myślenia. Autorka pokazuje, że wiodąc spokojne życie nie zawsze jesteśmy w stanie poznać całą prawdę o sobie, a tym bardziej o ludziach wokół nas, nawet tych najbliższych. Drugim ważnym tematem jaki porusza Gordimer jest wpływ warunków i otoczenia na kształtowanie ról społecznych.

Wszystko osadzone jest w oprawie zamieszek o wolność. Wojna jest niezbędnym elementem tej powieści, ale bardziej niż walki autorka pokazuje życie i sytuację czarnych, wyzyskiwanych przez białych.

Wisienką na torcie jest otwarte zakończenie, budzące niepokój, ale i dające nadzieję. Gordimer stworzyła dzieło, które bez wątpienia jest lekturą obowiązkową. No ale cóż… w końcu Nobla nie dostaje się za ciekawą okładkę.

Polecam gorąco wszystkim. Bez wyjątków.