Cztery pory magii recenzja



Gdy Aneta Jadowska wpadła na pomysł napisania kolejnej antologii, chciała by była ona inna:
"... lubię długie opowiadania. Takie, które są już sporym kawałkiem historii, a nie obrazkiem czy szkicem. Opowiadania, które mają konkretne fabuły i bohaterów solidnie wydłubanych z pnia, a nie ledwie muśniętych."

Zaproponowała współpracę swoim przyjaciółkom, które chętnie się zgodziły, a że wydawnictwo SQN było zainteresowane, pozostało wybrać temat i pisać.

Wszystkie zgodziły się na temat zaproponowany przez Magdalenę Kubasiewicz: cztery pory roku, po jednej dla każdej z nich - bo tak jak pory roku każda z nich jest inna i jako autorka, i jako człowiek.
I stworzyły opowieści pełne magii, gdzie pojawiają się postacie znane z innych utworów autorek i ze słowiańskiej, ale nie tylko, mitologii.

Pory roku same w sobie są magiczne - każda pojawia się co kilka miesięcy, od zawsze, w niezmiennej kolejności - wiosna, lato, jesień, zima ...
Świat zimą jest zupełnie inny niż latem, jesienne barwy przebijają wiosenną zieleń; to co obumarło jesienią na czas zimy, ożywa i zmartwychwstaje wiosną, by rozkwitnąć i dojrzeć latem ...
Czysta magia, czyż nie?

Wiosna to zieleń i woda: uwolniona spod lodu, powstała z roztopionego śniegu, spadła jako deszcz.
Milena Wojtowicz w "Cichej wodzie" opowiada o dniu ślubu rusałki Karoliny i żmija Darka, którzy spotkali się i pokochali na śmierć i życie. Czy ta miłość przetrwa skoro nie przyszło im do głowy porozmawianie o różnicach kulturowych w swoich rodzinach i obyczajach weselnych? Bez jasnej komunikacji przeżyć się nie da ... a przecież śluby i wesela organizowane przez Ewę ZAWSZE są idealne, nie na innej opcji!

Lato to żar upałów i dojrzewające zboża, pot i znój, czas gdy pojawiają się południce.
"Żar i wicher" Magdaleny Kubasiewicz prowadzi nas z Sarą i Boreaszem drogą wśród pól do wsi, gdzie źle się dzieje i bez interwencji Czarownicy może być tylko gorzej ... bo złe uczynki muszą zostać ukarane, jak nie prędzej to później ...

Jesień to kolorowe liście, grzyby w lasach i listopadowe Święto zmarłych. I krótkie, a przez to ponure dni.
Aneta Jadowska z "Listopadowymi dziećmi" zabiera nas do Thornu, gdzie dawny Namiestnik chce za wszelką cenę doprowadzić do końca starą sprawę zaginięć dzieci, bo boi się, że będą kolejne ofiary ... Ale Dora Wilk ma wątpliwości czy jego oskarżenia są słuszne - wszak wiadomo, że pozory mogą mylić ...

Zima, czas uśpienia w naturze. Ale nie u ludzi! Grudniowe Święta, Sylwester i Nowy Rok to okazja do zabaw i szaleństw. Kto lubi - tańczy i hula, kto nie - bawi się inaczej.
Może Marta Kisiel nie odpowie jasno "Jak długo trawi lew", ale funduje nam szampańską zabawę sylwestrową z Hubertem, jego żoną (nocnicą), jej przyjaciółkami (chimerą i syreną) i jego przyjaciółmi, bardzo dobrymi przyjaciółmi. No i z planszówkami 😁
I z pewnością wszystko będzie inaczej niż miało być; wszak "solidna dawka szajby" to znak rozpoznawczy Kisiel ...

Nie lubię opowiadań, głównie dlatego, że są krótkie, za szybko się kończą i znikają na długo albo i na zawsze ci, których polubiłam.
Ale przeczytałam, bo lubię i cenię te autorki - i to była słuszna decyzja, bo było i śmiesznie, i groźnie, i do pomyślenia. Do tego opowiadania dużo dłuższe niż w zwykłych zbiorach, fajne pomysły - i ten na temat antologii, i na poszczególne opowiadania, spotykamy tu starych znajomych, a całość świetnie napisana.
Dodatkowy bonus - piękne wydanie, w twardej oprawie i w dwóch wersjach okładki, z obwolutą lub bez.
Takie opowiadania i antologie to ja LUBIĘ!
Nic, tylko czytać ...