Recenzja książki Cztery róże dla Lucienne

"Autobus wiozący dzieci do szkoły spadł na dno wąwozu. Sporo dzieci zginęło, inne są ciężko ranne. Szofer ze zmiażdżoną klatką piersiową leży na kierownicy. Nauczyciel, pan Laurent, postanawia wykorzystać czas oczekiwania na ratunek i prowadzi lekcję..." ("Szkoła w przepaści")
Trójka przyjaciół utknęła w górach. Jeden z nich odmroził sobie nogę. Ratunek nie nadchodzi, a tymczasem zaczyna brakować jedzenia. Koledzy postanawiają zjeść odmrożoną nogę Phila... ("Sznycel górski")
Na planecie Greta, będącej galaktycznym cmentarzem dochodzi do masowego bezczeszczenia grobów... ("Smakosze")
Mama przestrzega córkę przed myciem twarzy. Córka jednak, nazywana przez koleżanki brudasem postanawia w końcu się umyć... ("Zbyt czysta")
Przywiązany do słupa skazaniec oczekuje na egzekucję... ("Egzekucja")
To tylko kilka z czterdziestu trzech opowiadań składających się na tomik "Cztery róże dla Lucienne". Zbiorek ten trudno opisać, ze względu na różnorodność opowiadań i trudności w ich sklasyfikowaniu.
Najkrótsze opowiadania ("Na podbój człowieka", "Zagadki historyczne") zawierają tylko jedno zdanie, pozostałe - od kilku zdań do kilku stron. Wszystkie lekkie, dowcipne z zaskakującą puentą. Większość uroczo makabryczna - niektóre w całości, jak "Sznycel górski", "Lekcja nad przepaścią" czy "Wróżka inna niż wszystkie", inne jedynie w finale.
Ze względu na długość i lekką formę opowiadań książka idealnie nadaje się dla tych wszystkich zapracowanych, którzy nie mają zbyt dużo czasu na czytanie - przerwa śniadaniowa w pracy, przerwa między zajęciami w szkole, czy dojazd środkami komunikacji miejskiej do pracy/szkoły wystarczą na przeczytanie kilku opowiadań.
W "Czterech różach dla Lucienne" każdy miłośnik grozy (i nie tylko) powinien znaleźć coś dla siebie: jest tu i trochę gore, i opowieści niesamowitych, i seksu, i monster horror, i wampirów, a wszystko podlane wyśmienitym czarnym humorem.