Mów mi Win recenzja

Po raz pierwszy spotkałam Windsora Horne Lockwooda III. Nie miałam wcześniej okazji na bliższe spotkanie. Czy to dobrze? Czy wiele straciłam? Nie znam cyklu powieści z Myronem, w których Win się pojawia. Zaczęłam od Mówi mi Win i być może sięgnę po kolejne, wszystko przede mną …

W Upper West Side, w apartamencie na ostatnim piętrze znaleziono ciało mężczyzny.a przy nim skradziony wiele lat temu obraz Vermeera i skórzaną walizkę z inicjałami WHL3, czyli naszego bohatera. Niespodziewanie pojawia się dla śledczych możliwość dotarcia do sprawców zbrodni sprzed wielu lat, czy skradzione przedmioty do nich zaprowadzą. Budzi się mroczna przeszłość rodziny Windsora, trzeba dotknąć spraw trudnych i bolesnych, do których najchętniej nikt by nie wracał. Gdzie prowadzi trop? Gdy na jaw wychodzi, kim był zamordowany, sprawy nabierają nieoczekiwanego obrotu i znacznego przyspieszenia. Win sięga pamięcią daleko i przypomina sobie wydarzenia sprzed lat. Czy to możliwe, aby miały one aż taki związek z bieżącymi wydarzeniami? Realne, aby przez tyle lat chowały się w ukryciu, aby teraz, nieoczekiwanie ujrzeć światło dzienne? Przekonajmy się, jaki most łączy przeszłość z teraźniejszością i czy można nim dojść do prawdy?

Jakim bohaterem dla mnie był Windsor? Nietuzinkowym i nonszalanckim. Pewnym siebie i butnym milionerem. Aroganckim i bawiącym się kobietami. Ale za to bardzo inteligentnym i przekonanym o swojej nieomylności i wyższości. Nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Czy można spędzić z nim czas miło i przyjemnie? Owszem, całkiem ciekawe chwile były u boku WHL III, pełne ekspresji i emocji. Ale to nie jest mój ulubiony bohater. Nie przekonał mnie do siebie, jakoś nie zawładnął moim sercem. Mam nadzieję, że wszystko jeszcze przed nami …

Mów mi Win na pewno przyciąga uwagę czytelnika ciekawą fabułą, szybkim tempem, nieoczywistymi zbiegami wydarzeń i oczywiście kontrowersyjnym bohaterem. Zabrakło mi takich emocji, które sprawiłyby, że nie mogłabym się od niej oderwać, że byłaby nieodkładalna. Niestety, tak nie było, momentami powiewało spokojną nudą i uśpieniem. Wiele intrygujących chwil spędziłam u boku Harlana Cobena, jednak w tym przypadku reguła pomyślności się nie potwierdziła.

Na pewno warto sięgnąć po tę lekturę, aby móc porównać twórczość autora na tle jego znakomitych tytułów, bo takich ma w swojej kolekcji mnóstwo. Czy to jest ten typowy Coben, jakiego znamy? Jak dla mnie trochę zmienił taktykę i uśpił mnie, już się martwię, aby mnie nie zniechęcił do kolejnych tytułów, które już zerkają na mnie i puszczają oczko …

Jeżeli cenicie twórczość Cobena i oczekujecie inności, to polecam, taka jest właśnie ta powieść, zwyczajnie inna …