Łobuziary. Najfajniejsze bohaterki literackie recenzja

Dziewczyny, czy jako małe dziewczynki zaliczałyście się do grupy dziewcząt, które były czyste, grzecznie bawiły się lalkami i nigdy nie psociły?

No, ja niestety do nich nie należałam. Byłam nieco nieśmiała, jednak to nie przeszkadzało mi w łażeniu, z moimi sąsiadami, którzy byli chłopcami, po drzewach. Rozdzieraniu portek o płot sąsiada, bo nie chciał mojego rówieśnika puścić zza ogrodzenia aby dołączył do zabawy z naszą „bandą” (jako jedyni mieli ogrodzenie a cała reszta naszej zgrai miała luz bo na tym moim końcu świata nie było ono potrzebne), więc trzeba było nieboraka nauczyć uciekać z podwórka. Plułam „od serca” na odległość niejednokrotnie wygrywając zawody i chodziłam „na grandę” na papierówki. Fajne miałam dzieciństwo.

I jak tak czytam o tym co wyrabiałam, to po lekturze „Łobuziar” Sylwii Chutnik widzę, że zostałam obdzielona zaletami kilku jej bohaterek. Ludka, to dżewołazka, która uczy inne dziewczyny wspinaczki. Marry Lennox co prawda nie przechodzi przez ogrodzenie ale je pokonuje i pomaga innemu chłopcu na otworzenie się na świat. Wydobywa go z jego „skorupy”. Potrafiłam być złośliwa niczym moja idolka czyli Mała Mi i zazdrościłam konia i swobody Pippi.

Jednocześnie uwielbiałam sukienki i spódnice które szyła mi po nocach babcia. Zazdrościłam Łucji odnalezienia przejścia do wspaniałej krainy, bo również chciałam mieć u siebie taką szafę i zasypiając marzyłam, że ten sen się kiedyś spełni.

Bohaterki – Łobuziary, które opisuje w swojej książce w większości są mi znane. W mniejszym lub większym stopniu także i na mnie wpłynęły, pomimo że nie zawsze ich wybory były dla mnie wtedy zrozumiałe. Zaczynałam ich przemianę rozumieć stopniowo jak sama dorastałam i starałam się wyrastać z łobuzowania. Czy mi się to udało? Na pewno nie do końca, bo w każdym z nas czai się taki mały skrawek łobuza z dzieciństwa.

A jak każdą z trzydziestu wybranych do tej książek dziewczęcych postaci ocenia Pani Sylwia? To jakimi w gruncie rzeczy były dzieciakami i czy faktycznie takimi ogromnymi łobuziarami? Myślę, że fajnie to mogą odkrywać rodzice lub dziadkowie we wspólnym czytaniu wraz ze swoimi dziewczynkami dzięki podpowiedziom autorki po każdym rozdziale „Bądź jak...” na pewno uda się to niejednej z małych księżniczek lub łobuziar.

Dziękuję, za możliwość zapoznania się z lekturą, wydawnictwu Znak Literanova oraz Pani Bognie z PRart Media.