Gorąca zagrywka recenzja

Po wstrząsających przejściach Emily próbuje odzyskać równowagę psychiczną. Wraca do pracy, gdzie poznaje Steve’a; ten nie ukrywa zauroczenia dziewczyną, ale ona odbiera jego starania jako napastowanie. Emily bardzo by chciała, żeby między nią i Marcusem znowu wszystko się układało, ale więzienna trauma nie pozwala jej o sobie zapomnieć. Walka o powrót do normalnego życia nie jest łatwa – tym bardziej, że oprócz upiorów przeszłości dziewczynie grożą nowe, nie mniej groźne niebezpieczeństwa.
.
Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwomuza oraz @charlotte_mils i za możliwość jej przeczytania. Jest to drugi tom „Gorącej zagrywki” i muszę wam powiedzieć, że podobało mi się bardziej niż poprzednia część. Sięgając po nią nie ukrywam, że bałam się, że znowu się zawiodę. Lecz nic mylnego, zaskoczyła mnie ta historia totalnie. Tutaj mamy Emily, która po odbyciu wyroku stara się wrócić do normalności. Marcus z kolei pokazuje się z tej dobrej strony, jako troskliwy i przykładny narzeczony/mąż. Wszystko jednak jest do czasu i mroczna strona Marcusa pojawia się znowu. Muszę tu zastopować by nie napisać czegoś za dużo. Moim zdaniem ta część jest o niebo lepsza, bardziej dopracowana i przemyślana. Nic nie gna na łeb na szyję, a sytuacje są idealnie, według mnie, opisane, z czym musiała się zmagać Emily, jakie emocje nią targały były naprawdę namacalne. Byłam wręcz oburzona zachowaniem Marcusa, że wolał brudne i szemrane interesy od spokojnego i dostojnego życia. A to jak traktował Emily później, boże miałam ochotę wejść do tej książki, potrząsnąć nim (może i dałabym mu w twarz) i wykrzyczeć, że przecież ma kochającą rodzinę, stabilność i przede wszystkim spokój, więc po kiego groma mu taka adrenalina? Mało mu problemów? Ehh chyba nigdy nie zrozumiem toku myślenia facetów. Zakończenie mnie zaintrygowało, zastanawiam się jak dalej potoczą się losy Travisa i Camilli. Mam nadzieję, że autorka napiszę kolejną część, tym razem opisując ich historię. W sumie to losy Emily i Marcusa nadal są nie wyjaśnione, bo nurtuje mnie to, czy ten niebezpieczny człowiek, przed którym uciekli ich znajdzie. Jestem bardzo zadowolona, że nie zrezygnowałam z czytania drugiego tomu, bo naprawdę plułabym sobie w brodę. Tym razem chylę czoło autorce, bo odwaliła naprawdę kawał dobrej roboty. Nic nie było przewidywalne, bo po tych scenach brałam każdy scenariusz pod uwagę, serio. Naprawdę polecam wam tą historię, zakończenie was zamuruje i zostawi z wielką niewiadomą co będzie następne.