Czy zna pan Maronne? recenzja

Kolejny francuskojęzyczny powieściopisarz i kolejny mój niemały zachwyt mikroprozą zamkniętą w niepozornej okładce z kolibrem. Nie wiem, kto jest odpowiedzialny za dobór powieści i opowiadań w tej serii, bo informacje są niezbyt jasne, a jednak jestem tej osobie wdzięczna za poziom, jaki reprezentują poszczególne tomy. Książki z kolibrem są dla mnie synonimem doskonałej literackiej uczty. Części autorów w ogóle nie kojarzę, czytam w ciemno i za każdym razem doświadczam czegoś zaskakującego.

Tym razem historia ograniczona w czasoprzestrzeni do jednego dnia na komisariacie, choć wskutek odbywającego się wówczas przesłuchania przywoływany jest pobyt w nadmorskim Maronne. Przesłuchiwany jest jedyny świadek, a zarazem jedyny podejrzany popełnienia zbrodni w tytułowym miasteczku. Edward Clamerand, outsider i samotnik, wyjeżdża nad morze. Podczas spaceru brzegiem morza poznaje Łucję Verane, młodą kobietę wplątaną w romans z pewnym hotelarzem i jednocześnie z jego ojcem. Między Edwardem a Łucją zawiązuje się nić porozumienia. Kobieta jednak ginie, a Edward, jako ostatnia osoba, która widziała ją żywą, zostaje podejrzany o popełnienie zbrodni.

Ta książka to przede wszystkim świetny, psychologiczny pojedynek komisarza policji, usiłującego zmusić Edwarda Clameranda do przyznania się do winy, i samego przesłuchiwanego, zręcznie wciągającego policjanta w tok własnych zeznań i prowokującego go do śmiałych wyznań o osobistych poglądach. Clamerand zwodzi I czaruje, unika mówienia wprost, a jego odpowiedzi są metaforyczne i przepełnione ukrytymi znaczeń.

Kolejna w serii książka krótka i skondensowana, stawiająca szereg wcale niełatwych pytań o granice ludzkiej moralności i przyzwoitości. Niejednoznaczna proza skłaniająca do refleksji na temat tego, czy zabójca może być jednocześnie wybawicielem. Czy każde morderstwo dokonywane jest z zimną krwią i z premedytacją. Czy da się pewne zachowania usprawiedliwić i racjonalnie wyjaśnić, zaś przestępcę zwolnić z ponoszenia konsekwencji. Bardzo dobra, prowokująca do przemyśleń proza.