Którędy na wolność ? recenzja

Literatura o tematyce obozowej nie należy do łatwych i przyjemnych. Nie sposób jej czytać bez emocji, bólu i przemyśleń. Dlatego jest ona bardzo ważna ponieważ uświadamia nam okrucieństwo czasów wojny i rzeczywistości, którą znamy tylko z historii. Pielęgnowanie pamięci o tamtych czasach jest niezmiernie ważne, a każda nowa publikacja pozwala utrwalić prawdę o barbarzyństwie i niewyobrażalnej ilości cierpienia, jakie spotkało miliony ludzi.

„Którędy na wolność? Historia pierwszej dziewczyny, która uciekła z Auschwitz” Marty Byczkowskiej-Nowak to powieść, fikcja literacka, która jest oparta na prawdziwych wydarzeniach. Autorka inspirowała się życiem Janiny Nowak, pierwszej kobiety, której udało się uciec z KL Auschwitz. Ta ucieczka spowodowała zaostrzenie rygoru i utworzenie pierwszej kompanii karnej dla kobiet – tzw. Budy.

Bohaterką powieści jest Janka, młoda kobieta, która trafia do Auschwitz jako więźniarka polityczna. Odarta z godności, pozbawiona imienia i nadziei nie potrafi pogodzić się z panującymi w obozie warunkami. Przy nadarzającej się okazji ucieka. Wraca do Łodzi, gdzie znajduje „bezpieczne” schronienie. Wymarzona wolność wcale nie przypomina wcześniejszego życia. Ciągły strach i obawa przed aresztowaniem sprawiają, że Janka wcale nie czuje się wolna. Gdy ponownie trafia do obozu, obiecuje sobie, że będzie walczyć, że się nie podda, że przetrwa piekło, które zabrało jej wszystko co kochała.

Choć ta powieść jest fikcją literacką, wyobrażeniem autorki, to w pełni oddaje charakter i okrucieństwo życia w obozach zagłady. Wszystkie przedstawione wydarzenia są oparte na relacjach więźniów, faktach z życia Janiny Nowak i panujących w tamtych czasach realiach. To bardzo przemyślana, dopracowana i zręcznie utkana historia, która trafia do serca. Wiele przypisów, tłumaczeń dowodzi, że autorka bardzo poważnie i dogłębnie zgłębiła temat, co jest dużym atutem.

To nie tylko historia Janki. To historia wszystkich kobiet, które przetrwały pobyt w obozie. Zgnębionych, poniżonych, bezimiennych… ale odważnych.

Za każdym razem kiedy sięgam po takie historie moje serce jest ściśnięte, bo wiem, że zawarte w niej fakty będą brutalne, a ilość bólu i upokorzenia przygniecie mnie swoim ciężarem. Ale czytam, by ocalić od zapomnienia tysiące bezimiennych ofiar, by ocalić prawdę.