Armin recenzja

Bracia van Lander powracają! Kontynuacja powieści "Tamto lato" przynosi nam nowe emocje, wrażenia, a to za sprawą drugiego że słynnych braci, tytułowego Armina.

"Miłość. Dziwna sprawa. Ale czasami na niektórych działała, jak widać. Ja miałem inne sposoby na rozładowywanie napięcia, frustracji i walki z demonami przeszłości. Sposoby, o których nikt nie miał pojęcia. Nawet mój brat. No nikt nie wiedział, że Armin van Lander, ułożony prezes firmy High-lander Company ma drugie mroczne życie, w którym jest całkowicie anonimowy. I tam pokazuje swoją drugą, a może i całkiem prawdziwą twarz."

Armin to ten poważniejszy, bardziej odpowiedzialny, rozważny z braci. Całkowita odwrotność Milana, którego ukochaną Wiktoria ma przyjaciółkę "harpie", jak ją określa mężczyzna. Natalia vel "harpia" to niepokorna, ambitna, przebojowa prawniczka, która nie chce wyjść z głowy i myśli Armina.
Zarówno Natalia, jak i Armin, mają swoją przeszłość, swoje sekrety, grzeszki, problemu, które skutecznie ukrywają przed światem. Jednak ich wzajemne towarzystwo działa na nich kojąco. Poza tym rosnące napięcie między tą dwójką jest namacalne, a jak wiadomo, apetyty rośnie w miarę jedzenia, w tym przypadku czytania. Czy znajdzie swoje ujście?
Kobieta nie ma w życiu łatwo, ma dosyć skompilowaną sytuację rodzinną....
Kiedy w życiu Natalii pojawia się tajemniczy Mister Red, kobieta w końcu może dać upust piętrzącym się w niej emocjom. Którego z mężczyzn wybierze?

"Armin" to powieść, która w dosyć zwięzłej i skondensowanej fabule zawiera dużo wątków, emocji, wydarzeń,.które czytelnik po kolei poznaje. Autorka w umiejętny sposób potęguje nasza ciekawość związana z mroczną przeszłością bohaterów. Fajne również było to, że oprócz przeważającego motywu romansowego, poruszone zostały także inne, trudne tematy. Co mi się jeszcze podobało to lekki styl pisarki, dialogi bohaterów podszyte pewnym sarkazmem, ironią, złośliwością - lubię takie. Za sprawą klubu "Black Mirror" spotkamy się tu również z nutą pikanterii i erotyzmu. Na plus zasługuje również narracja dwutorowa, z perspektywy głównych bohaterów
Dzięki czemu możemy lepiej poznać naszych bohaterów, zarówno ich myśli, jak lęki, uczucia, emocje. Książkę czyta się naprawdę szybko, dostarczając nam rozrywki. I co prawdą "Tamto lato" bardziej do mnie trafiało emocjonalnie, to z "Arminem" również spędziłam miło czas. Myślę, że jest to idealne dopełnienie tej dylogii. I jeszcze na koniec tej powieści spotkamy treści SMS-ów, pomiędzy czwórką naszych bohaterów, z których możemy się pośmiać... Książka na jeden wieczór - polecam!