Armin recenzja

Lubię to, że literatura podzielona jest na gatunki, bo to znacznie ułatwia selekcję tytułów, które chciałabym przeczytać. Wiem, jakie kategorie omijać i oszczędzam mnóstwo czasu, przeglądając tylko dwie lub trzy. Na mojej "czarnej liście" znajdują się choćby romanse i literatura obyczajowa, a wyjątki robię niezwykle rzadko - najczęściej ze względu na nazwisko autora lub gdy jest to gatunkowy miks z motywami, które lubię.

"Armin" jest w pewnym sensie kontynuacją losów bohaterów "Tamtego lata". Uwielbiam, gdy autorzy tworzą swoiste uniwersum, pozwalając postaciom drugoplanowym jednej książki, stać się tymi wiodącymi w kolejnej. I na to właśnie zdecydowała się Agnieszka Lingas-Łoniewska. Warto więc czytać te powieści w kolejności wydawania, choć autorka uniknęła znaczących spojlerów.

Do pierwszej części miałam kilka zarzutów, ale podobała mi się bardziej niż dylogia young adult, która była moim pierwszym zetknięciem z piórem pisarki. Fascynowała mnie przede wszystkim aura tajemnicy, a odkrycie prawdy nie rozczarowało. Pomyślałam więc, że warto sprawdzić, co dalej u Wiki i Milana, tym bardziej, że mogłam dzięki temu bliżej poznać Armina.

Istotne jest jednak to, że tym razem nie dostałam nic więcej poza historią miłosną. Może nieco nietypową, ale i tak przewidywalną, a pozostałe wątki były marginalne i miały tylko uczynić drogę do zakończenia bardziej wyboistą. Oczywiście opis sugerował, że nie znajdę w tej fabule tego, czego z reguły poszukuję, ale Armin był tak intrygująco wykreowany w "Tamtym lecie", że postanowiłam spróbować w nadziei, że to mi wystarczy. Niestety to było za mało, a i sam bohater po odkryciu wszystkich kart przestał być tak pociągający.

"Armin" wydaje mi się naprawdę dobrą propozycją dla fanów romansów. Ja się na nich nie znam, ale właśnie tak wyobrażam sobie taki wart uwagi, a renoma Agnieszki Lingas-Łoniewskiej nie wzięła się znikąd. Jeśli kiedyś najdzie mnie ochota na coś miłosnego, to pewnie wybiorę pozycję ze sporego dorobku autorki, ale myślę, że będę potrzebowała dłuższej przerwy.

Moje 5/10.