Modlitwa za nieśmiałe korony drzew recenzja

To drugi tom serii "Mnich i robot". Pisałem niedawno o udanym otwarciu cyklu. Jednak zaznaczałem też, że "Psalm dla zbudowanych w dziczy" nie był pozbawiony elementów, które utrudniały mi radość z lektury. Autorka konsekwentnie używając neutralnych zaimków, odpowiadających jej światopoglądowi, sprawiła, że pięknie wymyślona opowieść stawała się dla mnie ciężkostrawna. Nie przeszkadzało mi to, że inaczej postrzega rzeczywistość do mnie - to sprawa dość normalna i powszechna. Jednak uparte pisanie, że mnich "widzieli" daną sprawę inaczej niż "widziałom" to robot, potrafi zmęczyć w trakcie lektury.

Niestety w przypadku drugiego tomu, nie tylko nie udało mi się do tej formy przyzwyczaić, ale "umęczyłom" się jeszcze bardziej. "Modlitwa za nieśmiałe korony drzew" jest bez wątpienia książką ciekawą, którą warto się zainteresować. Becky Chambers otrzymała za nią kolejne nagrody, ale nie jest to pozycja dla każdego. W dedykacji zaznacza, że pisze dla tych, którzy "nie wiedzą dokąd zmierzają". Wychodzi na to, że ja do tej grupy się nie zaliczam.

Drugi tom, podobnie do pierwszego, jest powieścią drogi. Sugeruje to również dedykacja. Dwóch (Dwoje? Dwojgo? Dwojgorgo?) głównych bohaterów wędruje przez fantastyczny, pełen metafor świat, który momentami zdaje się być podobny do tego, który znamy, by zaraz okazać się czymś zupełnie odległym. To science fiction w specyficznym wydaniu. Czuć tu klimat baśni. Wszystko spowite jest aurą tajemniczości i refleksji, choć jednocześnie autorka potrafi wkładać w usta mnicha słowa wulgarne i niepasujące do tworzonego w książce klimatu. Ten zabieg trudno mi pojąć, ale zakładam, że jest celowy, skoro to samo dostrzegałem już w pierwszym tomie.

Mój problem z "Modlitwą za nieśmiałe korony drzew" polega również na tym, że niewiele skorzystałem z tego co autorka chciała nam przekazać. O ile "Psalm dla zbudowanych w dziczy" bardzo mnie wciągnął (nawet jeśli miejscami irytował) to nie mogę tego samego powiedzieć o kontynuacji tej serii. Książka nie jest długa, ale mnie zmęczyła, zanim ja "zmęczyłem" tę książkę. A nie o to przecież chodzi abyśmy się podczas lektury wykończyli. Sięgajmy po to co daje nam satysfakcję z lektury. Mogą to być trudne dzieła, skłaniające nas do refleksji - są wartościowe książki, które "męczą" nas na poziomie emocjonalnym i jest to dobre. Jednak "Modlitwa za nieśmiałe korony drzew" wyczerpała mnie w zupełnie innym sensie.

Są różne gusta. O tym nie należy dyskutować. Możliwe, że Wy zachwycicie się przenikliwością i świeżością stylu Becky Chambers. Ja jednak już podziękuję. Równolegle czytałem inną powieść science fiction, która sprawiła mi o wiele więcej satysfakcji. Należę do tych, którzy wolą sięgnąć po "Autostopem przez galaktykę" niż poszukiwać sensu wraz z herbacianym mnichem i robotem.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.