Modlitwa za nieśmiałe korony drzew

Powieść Becky Chambers to jednocześnie prosta historia na fali comfort booków oraz filozoficzne science-fiction pełne interesujących pomysłów. Przez większą część lektury odczuwałam umiarkowane zaciekawienie na granicy znudzenia, a dopiero końcówka wraz z tomem drugim przyniosła mi więcej emocji. Nieważne jednak na jakim etapie lektury byłam — doceniałam pomysłowy sposób, w jaki autorka ugryzła trudne tematy i sprawiła, że wszystko brzmiało prosto i niewinnie, a jednocześnie nie spłycało problemów dzisiejszego człowieka oraz planety. A od tomu drugiego kreacja świata oraz bohaterów zrobiła się całkiem interesująca.

Becky Chambers w kręgach science-fiction jest autorką cieszącą się uznaniem. Nawet nie wiem, ile razy na bookstagramie ktoś polecał mi jej serię „Wayfarers“ obiecując wyborną ryzrywkę. Jak zwykle jednak zaczęłam wszystko od drugiej strony, więc zamiast sięgnąć po coś polecanego — złapałam za inny tytuł autorki. I okej, seria „Mnich i Robot“ jest fajnie skonstruowana, drugi tom pokazuje, jak dobrze autorka zbudowała świat, tyle że nie czuję do tytułów większej sympatii. Ich poziom jest nierówny, więc pierwszy tom był raczej nijaki, podczas gdy drugi oceniam jako coś przyjemnego. Z fali comfort booków wyrównają się pomysłami, a jednocześnie nie czuję, by byli to coś, co zapadnie mi w pamięć.

Przyjemne. Ciepłe. Po brzegi wypełnione filozoficznymi rozważeniami, które mogą w czytelniku dążyć do własnych wniosków. Z akcją w interesująco zbudowanym ...

"Modlitwa za nieśmiały korony drzew" może nie robi takiego dużego wrażenia jak "Psalm dla zbudowanych w dziczy", bo już mniej więcej wiemy, czego się spodziewać, ale jest równie kojącą i dającą przyjemność lekturą. Dalej uderza mnie, jak cudownie wygląda świat, w którym ludzie są dla siebie dobrzy i pełni empatii. W tej części już nie skupiamy się wyłącznie na relacji Dexa i Mszaczka, tym razem wychodzimy "do ludzi" - nasi bohaterowie wyruszają w podróż po innych osadach.

Bez obaw, znajdą się fragmenty poruszające, dające do myślenia, zabawne oraz sporo takich, które aż chciałoby się podkreślić i zapamiętać. Poznamy bliżej świat przyszłości, w którym przyszło żyć naszym bohaterom. Utrwalimy w głowie prawdę, że obce nie znaczy gorsze. Osobiście marzy mi się kolejna część, w której odkrylibyśmy tereny opanowane przez roboty.

To książka pełna pozytywnego myślenia, otulająca, a jednocześnie doskonale wykorzystująca dobroci fantastycznego gatunku. Polecam, mam nadzieję, że wam również się spodoba.