Długi weekend recenzja

Spotykając się po raz drugi z twórczością Wiktora Hagena, bardzo byłam ciekawa w jakim kierunku autor pójdzie w następnych książkach. Debiut zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie i miałam spore oczekiwania, które Długi weekend całkowicie spełnił.
Znowu mamy wątek kryminalny, oraz toczący się nierównolegle i nie mniej istotny, obyczajowy. Komisarz Nemhauser ma na głowie śledztwo dotyczące podwójnego morderstwa, gdzie żoną jednej z ofiar jest jego koleżanka ze studiów. Śledztwo ciągle się komplikuje, na jaw wychodzą ekologiczne przekręty, przepychanki zawodowe, ekologiczne protesty i polityczne manifestacje, a tu długi majowy weekend i komenda świeci pustkami. Do tego żona Nemhausera wyjeżdża do Amsterdamu, aby powalczyć o atrakcyjną pracę, zostawiając na głowie męża dom oraz dwójkę niesfornych bliźniaków. Jak by tego nie było dosyć do restauracji w której wieczorami Nemhauser dorabia, zajrzeć ma znany z ostrego języka krytyk kulinarny. W takich sytuacjach bajczęściej wszystko nagle zaczyna się walić: kucharki z Ukrainy muszą wyjechać z Polski, nowy pomocnik potrafi gotować tylko z półproduktów, a drugi chciałby zarobić, ale tak żeby się nie narobić.
Kryminały Wiktora Hagena cenię za wątek obyczajowy, spójną historię kryminalną, ciekawych i wiarygodnych bohaterów, lekkie pióro, i bardzo subtelne poczucie humoru. Autor świetnie rozumie, że współczesny kryminał rządzi się swoimi prawami i bardzo dobrze potrafił się wpasować. Zagrał świetnie nakreślonymi bohaterami, którzy są pokazani nie tylko w pracy, ale też w życiu codziennym., dzięki czemu z miejsca budzą sympatię czytelnika. Do tego historia kryminalna splata się z tym, o czym głośno we współczesnej polityce. Kilka różnych wątków, przypadkowe zbrodnie i warstwa obyczajowa umiejętnie połączone, tworzą naprawdę udaną książkę, którą warto polecić wielbicielowi kryminału, ale także powieści obyczajowej.