Trzy kobiety recenzja

“Trzy Kobiety” autorstwa Lisy Taddeo to książka, po którą sięgnęłam z ogromną ciekawością. Opis z okładki wydał mi się niezwykle interesujący, przeczytałam też jednak sporo niepochlebnych recenzji dotyczących oryginalnego wydania, dlatego nie mogłam się doczekać, żeby wyrobić sobie własną opinię. Cóż, muszę stwierdzić, że mam bardzo mieszane uczucia. O ile książka sama w sobie naprawdę mi się podobała i świetnie mi się ją czytało, o tyle poczułam się rozczarowana tym, że jednak nie było to coś, co zapowiadał jej opis.
Okładka szumnie stwierdza, że “to najbardziej pogłębiony reporterski portret kobiecego pożądania, jaki napisano”, tymczasem według mnie z reportażem ma jednak mało wspólnego. Historie bohaterek zostały zbeletryzowane, a tekstowi bliżej jest do powieści niż reportażu. Nie było to dla mnie wadą, ale zdecydowanie rozmijało się z moimi oczekiwaniami.
Według mnie autorka nie wykorzystała potencjału tematu i olbrzymiej ilości zebranego materiału.

Poznajemy trzy bardzo różne kobiety : Maggie, na której życie cieniem kładą się konsekwencje licealnego romansu z żonatym nauczycielem; Linę, która zdradza nie okazującego jej czułości męża z dawnym chłopakiem oraz Sloan, elegancką bizneswoman, która wraz z mężem tworzy otwarty związek i zaprasza do łóżka kochanków i kochanki. Mimo, że z żadną z postaci ja sama nie mogłam się identyfikować, uważam, że każda kobieta może odnaleźć podobieństwa w emocjach, których doświadczają bohaterki, a muszę przyznać, że te są opisane naprawdę świetnie.
Dla mnie wspólnym mianownikiem tych historii niestety jest to, że każda z nich jest na swój sposób smutna, a wszystkie z trzech kobiet łączy to, że są uzależnione od mężczyzn i ich uznania, nawet pozornie najbardziej wyzwolona Sloan. Niestety, to rzeczywiście bardzo częste zjawisko, ale przecież jednak żyjemy w XXI wieku, i te przysłowiowe “silne, niezależne kobiety” też istnieją i również doświadczają pożądania, które nie musi przecież kłaść się cieniem na psychikę i poczucie spełnienia, a wręcz przeciwnie, może dostarczać wspaniałych wrażeń i emocji. Jeśli jednak autorka chciała skupić się na problemach, też można to było zrobić lepiej. Niektóre z poruszonych kwestii aż prosiły się o pogłębioną analizę a tymczasem uległy rozmyciu między opisami, które dryfowały w stronę tak modnej ostatnio literatury erotycznej.

Jako bardzo dobra kobieca lektura - super, jako fabularyzowany dokument - ok, jako portret pożądania - nie.