Daltonista recenzja

Komisarz Wiktor Trak, w środowisku detektywów nazywany "Jasnowidzem", prowadzi dochodzenie dotyczące zabójstwa biznesmena. Mężczyzna zostaje zastrzelony przed wejściem do warszawskiego metra. Pojawia sę kilka tropów i wiele wątpliwości. Doświadczony detektyw napotyka na kolejne trudności. Sprawa okazuje się być jednym z elementów wyrafinowanej gry, w której chodzi o pieniądze, ale także o realizację wyreżyserowanej przez przestępczy układ, rzeczywistości.

Zaczęłam czytać "Daltonistę" z myślą, że dostanę kryminał jakich wiele. Morderstwo, śledztwo, zakończenie. I jak to w takich historiach bywa, postacią wiodącą będzie detektyw. Nic bardziej mylnego. Detektyw Wiktor Trak jest jedną z wielu postaci, które będziemy mieli okazję poznać i może nawet nie najważniejszą. Tak samo jak wątek zabójstwa w okolicach metra nie będzie jedynym wątkiem. Czytając takie historie mam zawsze wrażenie, że do czytelnika należy zbieranie informacji porozrzucanych przez autora jak okruszki chleba, które przy końcu dadzą nam cały obraz. Tu tych okruszków było zdecydowanie za dużo jak dla mnie.

Kalejdoskop postaci z różnych środowisk i wątków w "Daltoniście" początkowo przyprawiał mnie o zawrót głowy. Czytałam i wracałam, ponieważ początkowo niestety gubiłam się. Może wynikało to z faktu, że nie byłam dość skupiona podczas czytania a może też dlatego, że dostałam historię, która wymagała wytężonej uwagi.

Pierwszą myślą, gdy zobaczyłam okładkę, było to, że jest to kryminał z ubiegłych dekad. Książki z podobnymi, oszczędnymi w szczegóły, okładkami stały na półce u mojego ojca. Jako okładkowa sroczka nie czuję się usatysfakcjonowana i prawdopodobnie nie spojrzałabym na książkę w księgarni.

Myślę, że warto jest dać szansę tej historii. Niech was nie zniechęca początkowe zagubienie i wrażenie, że im dalej zagłębiacie się w opowieść tym mniej wiecie o co w niej chodzi.

Dziękuję autorowi Leonowi Durce za egzemplarz recenzencki