Prawo matki recenzja

Nawet nie wiecie, jak bardzo oczekiwałam momentu, kiedy będę mogła sięgnąć po drugi tom "Krwią naznaczone". Pierwszy był dla mnie wyśmienity, teraz przekonacie się, co sądzę o kolejnym.

Zuzanna...cóż, powiedzieć, że ma w tej chwili niezwykle trudną sytuację, to jakby nie powiedzieć nic. Spada na nią dosłownie to, co najgorsze. Kobieta znosi całą sytuację niezwykle dzielnie (o ile da się to tak nazwać). Wszystko po to, żeby uchronić własne dziecko.

Po drugiej stronie stoi Igor. Mam nadzieję, że doskonale go pamiętacie. W pewnym momencie życie zaczęło mu się układać, kiedy już myślał, że nad wszystkim panuje, wydarzyło się coś, co spędza mu sen z powiek.
Kto czytał pierwszy tom, ten wie, że ta dwójka nie miała prostej drogi. Teraz, jest ona jeszcze bardziej kręta, w dodatku pod górkę i niczym spacer w najmniej wygodnych butach na świecie.

Nie jestem w stanie, oczywiście nawet nie chcę, zdradzać Wam fabuły, więc tyle w ramach wstępu.

Ponownie mamy do czynienia z przedstawieniem całej historii z dwóch perspektyw, głównych bohaterów. Dzięki temu całość nabiera większej wiarygodności, ponieważ nie umykają nam istotne momenty, wątki. Styl, którym posługuje się Autorka, już wcześniej przypadł mi do gustu, a książki, które pisze, prawie czytają się same. Nie mogę jednak powiedzieć, że tę konkretną czyta się łatwo. Językowo, oczywiście, jednak tematyka, która została tu poruszona - boli. Bardzo. Dotyka duszy.

Książka została oznaczona jako lektura dla pełnoletnich czytelników. Proszę, weźcie to pod uwagę. Nie brakuje tu wielu, wielu, drastycznych, dokładnie opisanych scen. Nie tylko pełnych krwi, ale również ludzkiego, niewyobrażalnego cierpienia. Doskonale ukazana została bezsilność, ale i najwyższy poziom bycia bezlitosnym.

Zarówno Zuzanna, jak i Igor, musieli stoczyć walkę. To już do Was należy zadanie, żeby przekonać się, kto wygrał którą, o ile pojawili się jacykolwiek zwycięzcy.

Kreacja bohaterów zasługuje na wysoką ocenę. Niejednokrotnie można zostać wyprowadzonym w manowce, ponieważ Autorka umiejętnie zakręciła niektóre wątki tak, aby czytelnik poczuł się zaskoczony i sam mógł dążyć do tego, kto i po co.

Jeśli nie boicie się mocnych wrażeń, macie skończone osiemnaście lat, czytajcie. Bądźcie gotowi na ogrom emocji, cierpienia. Po lekturze odpocznijcie i pomyślcie, ile bylibyście w stanie znieść, aby ochronić własne dziecko.