Książę Kaspian recenzja

Rodzeństwu Pevensie, czyli mitycznym władcom Narnii, znów dane jest do niej wrócić. Przygotowani na kolejne dziesięć miesięcy w szkole, z radością odnajdują się w nowej sytuacji. I choć na pozór wszystko wydaje się idealne, to nie jest ta sama Narnia, którą pamiętali po wyjściu ze Starej Szafy. W niej czas płynie inaczej, a od ich zniknięcia minęły wieki. Zmieniła się władza, obyczaje, na drodze nie ma już gadających zwierząt, a ich ukochany zamek zamienił się w ruiny. Jakby tego było mało, nie łatwo jest przekonać innych, że jest się postacią, o której teraz mówi się tylko w legendach.

Tytułowy Książę to młodzieniec, który miał pecha i został następcą tronu. Co za tym idzie, musi uciekać z rodzinnego zamku i ukrywać się w lasach, by uniknąć śmierci. Jednak i tam kryją się istoty, w które trudno uwierzyć. Synowie Adama - Piotr i Edmund, oraz Córki Ewy - Łucja i Zuzanna, muszą pomóc Kaspianowi odzyskać władzę, która mu się należy.

Uwielbiam tę książkę za to, że jest o przyjaźni, odwadze, poświęceniu, a jednocześnie o spełnianiu marzeń i wyobraźni. Bo kto nie chciałby nagle z normalnego życia przejść do świata fantastycznego i zacząć życie od nowa? Ja zdecydowanie jestem osobą, która lubi sobie czasem pomarzyć. I to jest chyba jeden z głównych powodów, dlaczego czyta się książki. Jednak C.S. Lewis pokazuje również, że poza pełnym korzystaniem z dzieciństwa, ważne jest aby dorosnąć i sprostać czemuś nowemu. Życie podzielone jest na etapy i musimy pogodzić się i pożegnać z przeszłością (choć zazwyczaj jest to smutne).

A czy warto zabić dla władzy? Cóż, myślę, że każdemu przychodzą do głowy dziesiątki nazwisk osób, które udzieliłyby pozytywnej odpowiedzi. Przez wieki ludzie wylewali niepotrzebnie krew, chwytając za broń, zamiast użyć dyplomacji. A jako, że nie mogę zmienić losów przeszłości i stereotypów, i nie zamierzam tu pisać o sposobach dogadywania się w średniowieczu, przejdę do rzeczy. Autor pokazał, że ważna jest wiara, w to co się robi. Warto liczyć sprzymierzeńców, a nie wrogów, i działać wspólnie. Chciwość i egoizm potrafi zgubić, a dobro zwycięży - prędzej czy później.