Prawdziwe morderstwa recenzja

Aurora Teagarden

Autor: @BloodyAnn ·3 minuty
2013-08-11
Skomentuj
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!
Od dawna planowałam, by sięgnąć po historię Sookie Stackhouse, którą wykreowała Charlaine Harris w prawdopodobnie jednej z najbardziej znanych serii o wampirach. Los chciał, że jednak pierwsza książka tej autorki, która wpadła mi w ręce, opowiadała o losach zupełnie innej bohaterki - a dokładnie (wciąż) niezamężnej bibliotekarce, która w wolnych chwilach zajmuje się analizowaniem starych morderstw i przeklinaniem swojej matki za nadanie jej niecodziennego imienia - Aurorze "Roe" Teagarden.

Lawrenceton to spokojne miasteczko, lecz niektórzy z jego mieszkańców mają dość nietypowe hobby, które pewnego dnia z zupełnie nieszkodliwego zamienia się w bardzo niebezpieczne. Podczas jednego z comiesięcznych spotkań klubu o nazwie Prawdziwe Morderstwa jego członkowie mieli rozpocząć dyskusję o śmierci Julii Wallace, najprawdopodobniej zamordowanej przez swojego męża w 1931 roku. Niestety Aurora nie miała okazji wygłosić przygotowanej przez siebie przemowy i opinii na ten temat, ponieważ w tym samym budynku chwilę przed jej przyjściem odbyła się łudząco podobna zbrodnia. I choć bibliotekarka dostrzegła wiele zbieżności to policja wcale nie wydaje się być przekonana do teorii kopiowania starych zabójstw. Aż do odnalezienia kolejnych zwłok. Każdy członek klubu jest zarówno podejrzanym jak i potencjalną ofiarą. Komu się narazili lub kto tak bardzo chce z nich wszystkich zakpić?

Nigdy nie postrzegałam siebie jako fanki thrillerów ani detektywistycznych książek, choć lubię kryjące się w książkach tajemnice. Seria o Aurorze Teagarden zmieniła moje nastawienie, ponieważ wciągnęła mnie już od pierwszych stron i nic nie było w stanie mnie od niej oderwać. Główna bohaterka to inteligentna, obdarzona niezwykłą intuicją i w dodatku samowystarczalna kobieta. Zbliża się do trzydziestki, lecz wciąż gdzieś znajduję się zabiegający o jej względy mężczyzna. Czasem jednak ludziom trudno jest zrozumieć jest zainteresowanie Kubą Rozpruwaczem, ale może nadejdzie dzień, kiedy Aurora będzie mogła dzielić pasję z drugą połówką?

Zaintrygowała mnie dokładność autorki w mieszaniu faktów prawdziwych z tymi fikcyjnymi. Każde stare morderstwo, o którym dyskutowano w klubie było inspiracją dla mordercy, który starał się dobrać ofiarę po zawodzie, cechach charakteru lub innych charakterystycznych rzeczach, by potem zabić ją w ten sam okrutny sposób w jaki potraktowano pierwowzór. Szukanie sprawcy i odkrywanie nowych kart jest raczej głównym wątkiem tej książki, który nie pozwala na lepsze rozwinięcie się bohaterów czy wątków pobocznych. Może to przyczynić się do tego, że Roe zapamiętamy tylko jako nudną bibliotekarkę lub "tę, która znalazła ciało". Może to jedna z cech tego gatunku, że każdy musi się skupić tylko na odpowiedzi "kto zabił", a to w tym przypadku nie jest takie łatwe do przewidzenia. Moim zdaniem akcja rozwija się bardzo szybko, jest dużo niespodziewanych zwrotów i dziwnych okoliczności, które policja nieudolnie stara się wyjaśnić. I jak to zazwyczaj bywa, im dalej, tym mniej wydaje się oczywiste.

Może to nie jest najambitniejsza książka pod słońcem, ale od czegoś trzeba zacząć, prawda? Biorąc pod uwagę, że najbardziej lubię czytać w nocy i to, że pochłonęłam ją w chwile, mogę z czystym sercem polecić ją każdemu, kto lubi lekkie książki z kryminalną nutką. I choć realia w niej są trochę inne, bo w Polsce pojawiła się po ponad dwudziestu latach, to wciąga, i nawet tak bardzo nie przeszkadzała mi bezradność postaci w niektórych sytuacjach. Bo z pewnością teraz, w 2013 roku, niewiele osób biega od domu do domu, by zadzwonić, zamiast wyciągnąć komórkę z kieszeni. Uspokajające jest jednak to, że znam wiele osób posiadających nadal w pokoju spory zapas książek, a nie tylko skupiających się na nowych technologiach, które w Prawdziwych Morderstwach są nieobecne.


Pierwsza książka z serii na pewno zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejne. Jak na tamte lata uważam pomysł Charlaine Harris za oryginalny, choć wiele osób pewnie stwierdzi, że można było go lepiej dopracować. Ja jednak szczerze nie lubię doszukiwać się mało widocznych negatywnych cech w czymś, co bez względu na uszczerbki mi się podobało. Zapraszam Was więc do Lawrenceton - kiedyś cichego miasta, a teraz pełnego zagadek. A jeżeli dzieje się coś złego, to w pobliżu znajdzie się nie to inny, jak Aurora Teagarden. Ja się nie zawiodłam.
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Prawdziwe morderstwa
2 wydania
Prawdziwe morderstwa
Charlaine Harris
6.6/10

Poznajcie Aurorę Teagarden - kolejną z bohaterek wykreowanych przez bestsellerową autorkę, Charlaine Harris. Niezwykłą bibliotekarkę, której inteligencja, intuicja i przenikliwość pozwalają rozwikłać ...

Komentarze
Prawdziwe morderstwa
2 wydania
Prawdziwe morderstwa
Charlaine Harris
6.6/10
Poznajcie Aurorę Teagarden - kolejną z bohaterek wykreowanych przez bestsellerową autorkę, Charlaine Harris. Niezwykłą bibliotekarkę, której inteligencja, intuicja i przenikliwość pozwalają rozwikłać ...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Główna bohaterka ma (uwaga!) 150 cm wzrostu, okulary i zamiłowanie do brutalnych morderstw. Tak, to nie może być nic innego jak jedna z książek z cyklu o Aurorze Teagarden. Raz w miesiącu uczęszcza do...

Charlaine Harris to sześćdziesięciotrzy letnia kobieta pochodzenia amerykańskiego. Jej twórczość sięga lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Swą karierę zaczynała pisząc poezje, jednak po studiach zde...

MA
@Ryszawa

Pozostałe recenzje @BloodyAnn

Drzewo migdałowe
Drzewo migdałowe

Literatura ma wiele wcieleń, a każdy jej miłośnik z czasem wybiera te, które odpowiada mu najbardziej. Szereg najróżniejszych gatunków pozwala czytelnikowi odkrywać co ru...

Recenzja książki Drzewo migdałowe
Książę Kaspian
Druga, ulubiona.

Rodzeństwu Pevensie, czyli mitycznym władcom Narnii, znów dane jest do niej wrócić. Przygotowani na kolejne dziesięć miesięcy w szkole, z radością odnajdują się w nowej s...

Recenzja książki Książę Kaspian

Nowe recenzje

Ostatnie słowo
Przemierzałem więc tę historię razem z bohatera...
@krzychu_and...:

Po książki Pani Agnieszki Pietrzyk sięgam w ciemno. To powieści autorki stały się zaczynem do powstania mojego konta tu...

Recenzja książki Ostatnie słowo
Confessio
Starając się zachować zimną krew i nie dając si...
@krzychu_and...:

Zło ma wiele twarzy. Czy jedną z nich jest twoja? Ciemność, która nadciągnęła znad tej książki, od pierwszych stron sp...

Recenzja książki Confessio
Dla ciebie nawet
Ta historia "to nie były wody spokojnego bajork...
@krzychu_and...:

"Dla ciebie nawet"... no właśnie. Co byś zrobił(a) dla bliskiej tobie osoby? Ile byś poświęcił(a)? Oto przepełniony au...

Recenzja książki Dla ciebie nawet
© 2007 - 2024 nakanapie.pl