Plon recenzja

Dzieci nie odpowiadają za grzechy rodziców tak samo, jak nie dziedziczą ich zasług.

Oczywiście nasze działania z przeszłości zbierają żniwo w dalszym życiu, jednak dzieci nie są niczemu winne.

Tyle w teorii.

Niestety nie każdy to rozumie.

A co się może stać, gdy nie tylko człowiek temu zaprzecza?
Gdy pojawia się tajemna siła, a nienawiść staje się silniejsza od racjonalnego postrzegania świata?

Otóż, może zrodzić się pomysł na fantastyczną historię!

A jak najlepiej rozpocząć powieść grozy?
Oczywiście, że od pogrzebu!

Wraz z wkroczeniem w pełnoletność, Krzysztof, najstarsze z dzieci Wojtalów, umiera w niejasnych okolicznościach. Nikt początkowo nie dostrzega w tym zdarzeniu wiszącego nad rodziną fatum, jednakże kiedy rok później ginie kolejne dziecko, i to również w dniu swoich osiemnastych urodzin, nie ma już wątpliwości, że ktoś celowo pozbawia życia członków tej rodziny. Co więcej, okazuje się, że morderstwa w jakiś sposób przypominają okoliczności, w jakich ojciec rodzeństwa, Jerzy Wojtala, otarł się o śmierć.

Co to była za historia!

Przyznam, że powieści grozy nie goszczą u mnie zbyt często, ale musiałam mieć naprawdę dużo szczęścia że natrafiłam na książkę Pana Grzegorza.

Od samego początku autor bawi się z czytelnikiem. Nie wiemy co jest prawdą, a co iluzją. Sceptycyzm miesza się z magicznością i paranormalnymi zjawiskami. Akcja książki rozwija się dość powoli, ale nie zabrakło fragmentów wywołujących szybsze bicie serca.
A czego tutaj nie mieliśmy?
Był szpital psychiatryczny, mroczna przeszłość bohatera, a nawet egzorcyzmy! Teraźniejszość została przeplatana z wspomnieniami Jerzego Wojtali, które są kluczem do rozwiązania zagadki. A to wszystko zostało połączone z zaskakującymi zwrotami akcji.

Autor nie stosuje półśrodków, idzie na całość.
Momentami książka przypominała prawdziwy slasher.

Narracja została tak poprowadzona, że czytelnika na każdym kroku dopadają wątpliwości. Co chwilę musiałam zmieniać swoje założenia, a końcówka wprost wgniotła mnie w fotel.

Jedną z najmocniejszych stron powieści są bohaterowie. Nie ma tutaj przypadkowych postaci, za każdym stoi jakaś historia dopracowana w najdrobniejszym szczególe. Pan Grzegorz oddał emocje rodziny pogrążonej w żałobie, próbującej znaleźć odpowiedzi na dręczące je pytania nie bojąc się zabawy formą.

Autor jednym z wywiadów przyznał, że jest miłośnikiem twórczości Stephena Kinga i to czuć.
Wiem, że sporo autorów nie lubi gdy ich twórczość porównuje się z innymi dziełami, ale tutaj nie mamy do czynienia z naśladownictwem, czy inspiracją a raczej ze złożeniem hołdu mistrzowi grozy.

A wisienką na torcie jest klimatyczna okładka autorstwa Mikołaja Piotrowicza, wzbudza niepokój prawda?

Gorąco polecam!