Opowiem ci mroczną historię recenzja

Moje pierwsze spotkanie z autorem. Dziewięć opowiadań, po kolei choć jedno zdanie o każdym:

Niedawno czytałem reportaż o depresji, a teraz opowiadanie, w dodatku zainspirowane audycją Strzeczkowskiego. Sądzę, że depresja może być zaraźliwa, emocje jednego człowieka wpływają na działanie drugiego. Opowiadanie jak serial, któremu łatwo dopisać dalszy ciąg.

Bezdomny, który za gratyfikację ma zadanie pójść z dziewczyną w pewne miejsce.

Jasnowidz w spódnicy z wątkiem miłosnym. Miłość, która trwa od lat, zostaje poddana ciężkiej próbie.

Jak to w małżeństwie - przychodzi drobny kryzys. Właśnie szykuje się cykliczny, monotonny (czy na pewno?) weekendowy wyjazd na działkę.

Krótkie opowiadanie, ale dość mocne w swoim przekazie. Uważajcie na sny!

Opowiadanie tytułowe, w którym dziennikarz spotyka się ze staruszkiem i wysłuchuje jego opowieści. Raczej nie chodzi tu o grozę, raczej temat do przemyśleń. (Również jeżdżę niebieskim samochodem).

Sędzia jest świadkiem upadku rowerzysty. Czy na pewno to wypadek, a może zabójstwo?

Z cyklu "gdzieś już to słyszałem". Legenda z Bieszczad w nowym wydaniu.

Na pewno każdy jechał gdzieś autobusem czy też pociągiem i na pewno trafił na współpasażera, w którym wszystko denerwowało. O tym właśnie jest to opowiadanie.

Podsumowując: opowiadania zróżnicowane, nieepatujące zbytnim okrucieństwem. Nie ma tutaj wartkiej akcji, gdzie trup gęsto się ściele, raczej warstwa obyczajowa, z dość zaskakującym zakończeniem. Opowieści często pozbawione jednoznacznego zakończenia, lub inaczej: z zakończeniem pozostawiającym czytelnika w niepewności co będzie dalej z tematem do przemyślenia. Dodatkowo w posłowiu autor krótko omawia genezę poszczególnym opowiadań, osobiście wolałbym do każdego z opowiadań posłowie, ale takiego czegoś chyba się nie praktykuje.