Maestro z Sankt Petersburga recenzja

Thriller dziejący się w Moskwie po upadku komunizmu i opowiadający o ludziach z Zachodu, którzy ściągnęli do Rosji wietrząc olbrzymie zarobki; rzeczywiście, w tym czasie można się tam było błyskawicznie wzbogacić. Oczywiście wiązało się to z dużym ryzykiem, biznes w Rosji to nie przelewki: ludzie, którzy dotychczas żyli w uporządkowanym, dobrze zorganizowanym, praworządnym świecie przybywali do prawdziwej dżungli, Dzikiego Zachodu, czy raczej Wschodu, gdzie narzędziem rozwiązywania konfliktów biznesowych były gwałt, pistolet czy bomba, a życie ludzkie było warte nie więcej niż kolacja w dobrej restauracji.

Walorem książki jest dobra znajomość realiów rosyjskiej stolicy (jeden z autorów książki przepracował w Moskwie wiele lat), gdzie olbrzymie bogactwo miesza się z wielką nędzą, gdzie okrucieństwo jest na porządku dziennym, a wartość człowieka zależy od wielkości jego majątku. Gdzie wszędzie widzi się milicjantów, ochroniarzy i strażników, a zachowują się oni wyjątkowo bezczelnie i brutalnie. Z drugiej strony zwykli Rosjanie łączą bezwzględność i okrucieństwo ze współczuciem i sentymentalizmem, to taka unikalna, specyficzna dla tej nacji kombinacja.

A cała intryga sensacyjna dosyć zgrabnie nawiązuje do sprawy aresztowania Chodorkowskiego, mieszając udanie fikcję z faktami. Na przykład wspomniana jest historia banku, który zamknięto w 1998 r., zaś cała dokumentacja wylądowała na dnie rzeki, a klienci banku stracili swoje oszczędności, taka historia rzeczywiście się zdarzyła z bankiem kontrolowanym przez Chodorkowskiego. Mamy też nawiązanie do sprawy prokuratora generalnego Skuratowa, który został zgrabnie umoczony w skandalu seksualnym.

Zakończenie psuje nieco ogólne wrażenie: razi cukierkowością i brakiem realizmu, tak się intrygi w Rosji nie kończą... No cóż, odbieram to jako ukłon w stronę zachodniego czytelnika przyzwyczajonego do happy endu.

W sumie dostajemy realistyczny i brutalny portret życia we współczesnej Moskwie, i to chyba największy walor książki. Poza tym napisane to świetnie, trudno się oderwać.

Słuchałem audiobooka w bardzo dobrym wykonaniu Wojciecha Żołądkowicza.