Dziwne dni recenzja

"Pod moim dotykiem kobiety miękły, drżały. A potem znikały w odkurzaczu."

To będzie chyba mój ulubiony zbiorek /króciutki - niestety) opowiadań, wcale nie aż tak bizzarrrrrro, jak myślałam;)

Mam swoje ulubione, o których nie napiszę, żeby niczego nie sugerować.
Uśmiałam się do łez.

Osobliwość wyobraźni autora nie razi mnie, jak w wielu innych przypadkach, nie odstrasza, ale skłania do podziwu i szerokiego uśmiechu.

Polecam - inteligentna porcja "inności"!

W środeczku.

Skóra.
Owoce wiosny.
Druga strona medalu.
Ono.
Fabryka.
Dzieciomarket.

Czyli...

Jak przekleństwo dziwacznej choroby przerobić na błogosławieństwo :)
O blaskach i cieniach aborcji i sile... truskawek. :)
Post apo po drugiej stronie lustra ;)
O wadach i zaletach /bez/płciowości i korzyściach posiadania licencji  zawodowego zabójcy.
O konsekwencjach braku umiaru i popadaniu w chwilowe szaleństwo.
O życiu w związku - po prostu XD

I napotkałam tu najlepszy tekst na podryw ever - prawie jak w Harrym Potterze /scena zaproszenia Cloe na bal XD):

"- Chcesz może... herbaty, może?" - uwielbiam :)

Autor Michał - zaszczyt znać Cię prawie osobiście - nie spodziewałabym się niczego gorszego po Tobie:) Dzięki!

I PRZEZARĄBIASTA okładka pana Dawida!!! Jeden z najlepszych grafików u nas w kraju. I nie tylko, jak sądzę;)