Tron Upadłych recenzja




On jest jednym z Siedmiu Grzechów – Zazdrością, łotrem bez serca. Ona niewinną malarką z niedużego miasta. Połączy ich złowieszcza gra pełna intryg. On w tej rozgrywce może stracić wszystko, ona z pozoru nic nie ryzykuje. Ale czy na pewno?

Ogromnie mi się podobał świat wykreowany przez Autorkę – szczególnie motyw Siedmiu Książąt, z których każdy uosabia jeden z Siedmiu Grzechów. Ponadto pani Maniscalco serwuje nam jeszcze wampiry, sukuby, mroczne elfy i wiele innych jednostek na dokładkę, ale każda istota ma właściwe miejsce w powieści, dlatego nie ma mowy o przesycie.

Oczywiście miejcie na uwadze, że to romantasy, a zatem nie zabraknie tu pikantnych scen i to kochani, baaaaardzo grzesznych, bardzo wyuzdanych. Moim zdaniem, dla niektórych czytelników mogą się wydawać zbyt ostre, zbyt wulgarne, powiedziałabym porno i duszno! Dla czytelników, którzy nie są entuzjastami tego typu scen śpieszę z informacją – nie są one częste więc śmiało możecie rozważyć czytanie. Mi one nie przeszkadzały i bardzo pasowały do charakteru bohaterów, ale rozumiem, że są osoby, które mogą uważać te sceny za dość niesmaczne.

Co do bohaterów „Tronu Upadłych” to Autorka świetnie prowadzi postaci, zwłaszcza ich miłosny wątek. Uwielbiam motyw from enemies to lovers! Dla mnie nie jest on zbyt oklepany, a w wydaniu Kerri Maniscalco jest totalnie odświeżony, jest chemia między bohaterami, ale są i tajemnice, które stopniowo są odkrywane, co dodaje nutki pikanterii w tym związku. Niby człowiek niektóre sekrety (zwłaszcza TEN JEDEN) zaczyna gdzieś podejrzewać, ale na koniec i tak serwuje nam niespodziankę.

To co najbardziej lubię w romantasy to emocje, a tych w powieści nie brakuje. Nie ukrywam, że dla mnie „Tron Upadłych” to najgorętsza pozycja z gatunku romantycznej fantastyki, po jaką sięgnęłam w tym roku. Gdzieś tam cały czas myślę, co będzie dalej z bohaterami, chciałabym nie wychodzić ze świata stworzonego przez Autorkę i często wracam do powieści. Zapowiada się kontynuacja i wierzcie mi, pierwsza stanę w kolejce w księgarni po kolejny tom. To moje pierwsze spotkanie z panią Maniscalco, ale już się dowiedziałam, że są inne powieści z tego uniwersum min. „Królestwo Nikczemnych”, za które niezwłocznie się biorę. Z czystym sumieniem, od siebie daję okrągłą dyszkę!

Książkę otrzymałam w ramach współpracy recenzenckiej z Wydawnictwo Otwarte - dziękuję!