Koniec Gry recenzja

"Niewiele jest takich snów, które utrwalają się w pamięci na zawsze.
Zwykle rano pamięta się jakieś strzępy, o ile w ogóle."*

Anna Onichimowska (ur. w Warszawie) - poetka, prozaik, dramatopisarka, autorka książek dla dzieci, młodzieży i dorosłych oraz scenariuszy radiowych, telewizyjnych i filmowych.

Głównym bohaterem powieści pt. "Koniec Gry" jest Alek, jest on typowym członkiem zwykłej polskiej rodziny - ot, zwykły niepozorny człowiek. Aleksander jak każdy chłopak w jego wieku zakochuje się - początkowo w Kasi. Jednak dziewczyna nie traktuje go jako swojego chłopaka. Pewnego dnia prosi go, by szpiegował jej poprzedniego wybranka - Kacpra, który okazuje się być gejem. Alek wraz ze swoim bratem Andrzejem i jego kolegami organizują zasadzkę na mężczyznę, jednakowoż w czasie ataku chłopak odwołuje akcję i pomaga Kacprowi doprowadzić się do porządku. Od tamtego wydarzenia w Aleksandrze zachodzą różne zmiany, w jego głowie pojawia się pytanie, czy aby nie jest homoseksualistą, pytanie to towarzyszy mu również podczas wyjazdu do Londynu, gdzie zaczyna pracę.

Fabuła książki porusza popularny na świecie ostatnio temat, a mianowicie homoseksualizm. W powieści pt. "Koniec Gry" mamy do czynienia z młodym człowiekiem, który dopiero co wyrusza na poszukiwanie 'własnego ja', swojego miejsca w życiu i rodzinie. W pewnym momencie zaczyna on rozważania na punkcie "czy jestem homo czy hetero?". Oczywiście w końcu odpowiada na to pytanie, a my, czytelnicy, mamy możliwość obserwowania procesu przez który przechodzi chłopak, by to zrobić.

Nie mogę powiedzieć, że książka mi się nie podobała, ale nie mogę powiedzieć również, że jest to najlepsza książka jaką kiedykolwiek przeczytałam. Zwykle stronię do polskiej prozy i ta pozycja nie zachęciła mnie do dłuższego do niej powrotu. Sama historia ma bardzo ciekawe brzmienie, ponieważ temat homoseksualizmu jest dość świeży dla, myślę, każdego z nas i każdy zapewne chciałby się czegoś więcej dowiedzieć.

Minusem książki jest fakt, że Anna Onichimowska skupiała się na, nie oszukujmy się, laniu wody. Fragmenty, które mnie jako czytelnika interesowały najbardziej, autorka jak najszybciej kończyła, a te, na których temat nie koniecznie chciałam czytać rozwijała na kilka stron.

Podsumowując.
"Koniec Gry" jest książką, którą czyta się lekko. Jest dobrą lekturą na wieczór bądź dwa, ale szczerze mówiąc nie zapada w pamięć i nie porusza serca. Owszem, porusza problematykę współczesnego człowieka, współczesnego nastolatka, ale nie jest powieścią do której będzie się chciało wrócić.

Chciałabym Wam zadać kilka pytań:

Czy jesteście za legalizacją związków homoseksualnych w Polsce (i na świecie)?
I czy z pełnią praw dotyczących adopcji dzieci itp.?

"Bywają osoby, które nie zabierają innym przestrzeni ani powietrza, a są tacy, przy których trudno się zmieścić nawet w przestronnym pokoju bez wciągania brzucha."**