Pragnij mnie recenzja

„- Ludzie się nie zmieniają. Niektóre wydarzenia pozwalają im odkryć samych siebie i wydobyć to, czego o sobie wcześniej nie wiedzieli. A romantyzm to nie kwiatki i pocałunki w deszczu, a sposób postrzegania świata”.

Tym razem do gry wkracza gangster i dziennikarka. Czy to połączenie może wypalić?



Zuza to szalona, pyskata i nieprzewidywalna kobieta. Uwielbia prowadzić niebezpieczne śledztwa i pisać o nich artykuły. Nie boi się poruszać trudne tematy. Od momentu, gdy dowiedziała się prawdy o Idze, nie potrafi przestać myśleć o Rosyjskiej bratwie. Dostała na ich punkcie delikatnej obsesji. Co sprawiło, że ściągnęła na siebie kłopoty, zanim jeszcze udała się do Rosji, a tam wpadła w kolejne tarapaty i ręce Dimy. Dzięki czemu uszła z życiem, ale od teraz byli skazani na siebie cały czas, bo niebezpieczny gangster stał się jej ochroniarzem. Do tej pory oboje mieli skryte pragnienia, które nikt nie mógł spełnić, aż do tej pory. Zerwą układ, ale nad uczuciami nie jest łatwo zapanować. Czy im się to uda? Czy między tą dwójką, poza pożądaniem zrodzi się coś więcej? Czy będą umieli się ze sobą dogadać?



Po książki Leny i Sandry sięgam bez cienia wątpliwości. Zdobyły moje serce historią Igi i Piotra, a potem chciałam coraz to więcej. Razem czy osobno są niesamowite i potrafią tworzyć genialne historie, od których nie można się oderwać. Każda książka z serii „nieuchwytni” jest idealnie dopracowana i wciągająca. Każda z par jest indywidualna i idealnie wykreowana. W każdej znajdziemy chwilę strachu, niepewności, bólu, niebezpieczeństwa, ale i emocji, uczuć, pożądania, namiętności, gorących i pikantnych scen oraz humoru a tego w tej części jest jeszcze więcej. Ta dwójka idealnie do siebie pasuje, a autorki dołożyły wszelkich starań, żeby wynagrodzić nam te wszystkie niepewności i strach. Bardzo polubiłam tę dwójkę, ale mimo wszystko nie pokonali Igi i Piotra. Lena i Sandra zadbały nawet o to, żeby w epilogach, pokazać co wydarzyło się u wszystkich par i jak ich rodziny zostały związane ze sobą przyjaźnią i nie tylko. Szczerze to już przebieram nogami z niecierpliwości, by poznać historię dzieci.