Gdy ją odnajdą recenzja

„Moje kłamstwa piętrzą się jedno na drugim jak w domku z kart, który lada chwila może runąć.”

Naomi zawsze marzyła o tym, aby zostać matką. Kiedy wreszcie jej marzenie się spełnia, coś idzie nie tak. Mąż, Aidien zostawia ją i zabiera ze sobą maleńką Freyę. Dlaczego, co takiego wydarzyło się w tej rodzinie, przecież tak bardzo się kochali? Teraz, po trzech latach jej córeczka może ją w końcu odwiedzać. Gdy dziewczynka zostaje u niej na noc, Naomi wbrew obietnicy danej Aidienowi bierze nasenną tabletkę. Rano znajduje przed schodami martwą córkę. Przerażona zawiadamia policję i ucieka w kłamstwa. Pętla kłamstw coraz silniej się zaciska, a ona nie ma pojęcia co tak naprawdę wydarzyło się w nocy. Policja przeszukuje dom i okoliczny teren…

Jak daleko można posunąć się w swoich kłamstwach? Akcja powieści toczy się dość spokojnie, intryguje, wzbudza dreszcz niepewności. Psychologiczny portret kobiety, która zmaga się z problemami zdrowotnymi, zaburzeniami lękowymi i ma problemy ze snem. Wątpliwości, niepewność, strach, przerażenie, rozpacz – to jej codzienność. Kobiety, która robi wszystko, aby utrzymać pozory, która pod uśmiechem i zewnętrznym spokojem ukrywa prawdziwe, groźne demony. Dokładnie odczuwamy wszystko to, co staje się udziałem Naomi. Nie do końca potrafiłam ją zrozumieć, współczułam jej i jednocześnie irytowała mnie. Wspomnienia kładą się cieniem na tym co dzieje się obecnie, Naomi miota się między nimi, coraz trudniej odróżnić jej prawdę od kłamstwa, przygniata ją ogromne poczucie winy.

Kłamstwo rodzi kolejne kłamstwo, zaczyna żyć własnym życiem, wymyka się spod kontroli. Niejasności i tajemnice z przeszłości się mnożą. Początkowo nie wiemy w którą stronę to wszystko się potoczy, Autorka daje nam liczne zwroty akcji, na jaw wychodzą coraz to nowe fakty. Świadomość podjętych decyzji przygniata, sprawia ból, nie ma odwrotu, drogi ucieczki. Konflikty rodzinne, gra pozorów, mrok, utrata przyjaźni, obłuda, zakłamanie, zdrada, zazdrość. Problem zdrowia psychicznego kobiet po porodzie – to trudny i ważny temat. Matczyna bezradność, poczucie straty, zagubienie, niemoc, przerażająca luka w pamięci… Czy prawda ujrzy światło dzienne?

Rewelacyjny, emocjonujący, wzbudzający dreszcz niepokoju thriller psychologiczny. O konsekwencjach własnych decyzji, trudach macierzyństwa, miłości, przyjaźni, psychicznych zaburzeniach. Czyta się szybko, trudno choć na chwilę go odłożyć. Zakończenie kompletnie mnie zaskoczyło, nie tego się spodziewałam. Czekam na kolejne powieści Autorki. Serdecznie polecam!