Enigma recenzja

Mój ulubiony mistrz thrillera napisał książkę o chyba największym sukcesie brytyjskim w czasie II wojny światowej, chodzi o złamanie kodu niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma. Gra toczyła się o olbrzymią stawkę, bo wszyscy w armii niemieckiej posługiwali się Enigmą. Dość powiedzieć, że wyprodukowano 100 tysięcy sztuk tej maszyny szyfrującej, prawdziwie genialnego wynalazku, którego kod, według Niemców, był nie do złamania. A rozpracowanie Enigmy miało chyba największe znaczenie dla sytuacji na morzach, bo niemieckie U-booty były prawdziwym utrapieniem floty alianckiej.

Książka zajmująco opisuje żmudne próby pokonania Enigmy przez elitę brytyjskich matematyków na czele z Alanem Turingiem. Niestety, bardzo mało pisze Harris o Polakach, którzy też wnieśli znaczący wkład do tego dzieła. Tak to jest z Brytyjczykami, chwalą się sami, a o innych zapominają. A my nie powinniśmy płakać tylko sami pisać książki, robić filmy, propagować polskie osiągnięcia.

Najciekawsza jest tu postać głównego bohatera i człowieka, który najbardziej przyczynił się do złamania kodu Enigmy: Toma Jericho. To dla mnie kliniczny przypadek zespołu Aspergera: genialny umysł połączony ze skrajnym introwertyzmem i kompletnym brakiem inteligencji społecznej: gość nie jest w stanie nawiązać normalnych stosunków międzyludzkich, popełnia gafę za gafą. Ma dojrzałość emocjonalną 10-letniego dziecka. Bardzo charakterystyczna jest tu historia jego romansu.

W pewnym momencie akcja mocno skręca w stronę sensacji i powieść siada, autor popełnia typowe błędy tego gatunku, wyliczmy je:
1.Książka staje się nieprawdopodobnapsychologicznie: główny bohater, który przedtem bał się własnego cienia, zaczyna się zachowywać jak James Bond.
2. Słabość fabuły: bohaterowie, prowadząc śledztwo na własną rękę, robią idiotów z angielskich służb bezpieczeństwa, które raczej głupie nie były.
3. Wreszcie nuda, autor bowiem brnie w szczegóły techniczne mało interesujące dla czytelnika.

Pod koniec zrobiło się zupełnie bez sensu, ładu i składu, normalna sensacyjna sieczka, ciężko mi było dosłuchać do końca.

W sumie trochę szkoda, że autor skręcił w stronę sensacyjnej fikcji, bo jak dowodzi historia z jego innej książki, 'Oficer i szpieg', rzeczywistość bywa ciekawsza od wymyślonych fabuł.

Słuchałem audiobooka w dobrym wykonaniu Rocha Siemianowskiego.