Złączeni nienawiścią recenzja

Złączeni nienawiścią to najbardziej przeze mnie wyczekiwana część tej serii. Wszystko to za sprawą Gianny i Matteo, którzy mieli być tu głównymi bohaterami, a których ze względu na ich mocne i często wybuchowe charakterki oraz niewyparzone buzie,, ogromnie polubiłam w poprzednich częściach.
Gianna to dziewczyna, która od zawsze nienawidziła mafijnego świata, w którym przyszło jej żyć, dorastać. Nie zamierzała pogodzić się z tym, że kobiety były zmuszane do ślubu, często z mężczyzną dużo starszym, który żonę traktował jak rzecz. Nie godziła się z tym, że odmawiano im szczęścia, że nikogo nie obchodziło czego pragną. Nie chciała pozwolić na to, żeby i ją to spotkało.
Matteo to mężczyzna, dla którego zabijanie było codziennością, normalnością. Chłopak zawsze dostawał (osiągał) to czego chciał. Teraz chciał Gianny. Jednak jakie były prawdziwe powody jego postępowania? Chęci poślubienia dziewczyny?
Chociaż ona uważała Matteo za zło wcielone, od początku coś w nim widziała, nie była w stanie zaprzeczyć, że chłopak jest cholernie seksowny i działa na nią. Jej ciało reagowało na niego, chociaż nienawidziła tego uczucia.
Pogodny na co dzień, potrafił być mroczny i zamieniać się w bestię. Gianna nie chciała należeć do tego bestialskiego świata. Kiedy w końcu udało jej się uciec, niepokój, adrenalina udzieliły się także mi. Matteo ruszył w pogoń za dziewczyną, która wiedziała, że musi przemieszczać się w miejsca na miejsce, a czy takie życie, bez stałego domu, z ciągłym obracaniem się za plecy ma sens?
Chcąc nie chcąc, mafijne życie było w rudowłosej.
Gianna tak bardzo nienawidziła tego świata, że nie chciała dopuścić do siebie możliwości, że może znaleźć w nim szczęście i że to będzie okey. Zamiast pozwolić sobie czuć, udawała obojętną, strach zasłaniała ciętym językiem i wrogością. Szczerze mówiąc, to jej anty-nastawienie z czasem robiło się totalnie irytujące. Gdzieś zabrakło tego charakterystycznego dla niej ognia. Zabrakło też więcej akcji. Momentami troszkę powiewało niestety nudą.
Plusem książki na pewno jest to, że na jej stronach zdecydowanie możemy odnaleźć mafię. Brutalność, bezlitosność. Podoba mi się też to, że nasi młodzi mafiozi nie stają się nagle dobrymi chłopcami, nadal jest w nich bestia, potwór. Chęci mordu, tortury na wrogach. Jako romans mafijny, myślę, że jest to w tej książce dość fajnie wyważone.
Podsumowując, odrobinę się zawiodłam, ale mimo wszystko, spędziłam z lekturą przyjemny czas.