Głód recenzja

Przed chwilą skończyłam czytać pierwszy tom sagi wołyńskiej, z podtytułem" Głód ". Muszę przyznać, że jestem pod ogromnym wrażeniem. Powieść napisana z takim realizmem, że wciąż mam przed oczami sceny i słowa opisane przez autorkę. Czułam się jakbym była naocznym świadkiem wydarzeń.

Przerażająca i przygnębiająca historia kilku polskich i ukraińskich rodzin. Tytułowy głód był wszechobecny i to on determinował zachowania bohaterów z Hołomodoru. Komunistyczne władze ZSRR zmuszały rolników do oddania im wszystkich płodów rolnych, a ci, którzy próbowali schować żywność byli bici i niejednokrotnie umierali z głodu. Nadia Szewczenko i Wissariona Zinowjew to główni bohaterowie i zarazem ofiary systemu. Dziewczyna, aby dostać choć trochę jedzenia kupczyła swoim ciałem. Wassarion przez cały czas winił ją i siebie o to, jak wielką ofiarę musiała ponieść, jednocześnie korzystał z jedzenia, którym dzieliła się z nim Nadia, aby pomóc własnej rodzinie. W pewnym momencie i on zaczął dopuszczać się strasznych czynów, aby przeżyć.

W tym samym czasie w Polsce młodziutka Marta, pochodząca z zamożnej rodziny lekarskiej, pragnie wziąć ślub z Marcelem. Chłopak, choć pochodzący z porządnej rodziny, był zbyt biedny, aby ojciec Marty zgodził się na przyjęcie oświadczyn. Namawia go, aby pojechał do Lwowa, podjął dobrze płatną pracę i przez rok zarobił tyle pieniędzy, aby zapewnić dostatnie życie przyszłej żonie.

Aby dowiedzieć się co spotkało Marcela w wielkim mieście oraz jak potoczyły się dalsze losy ukraińskich bohaterów musicie sięgnąć po lekturę.

Książka niezwykle emocjonalna z jasnym przekazem, wywołującym smutek. Niewyobrażalny głód, który pozbawiał człowieczeństwa, upadlał i skazywał na śmierć. Męczące rozterki i trudne decyzje, które musieli podejmować ludzie, aby przeżyć. Jednocześnie dylematy, komu dać zdobytego ziemniaka, a kogo pozbawić szans na posiłek. Obraz pustych oczu, zapatrzonego w przestrzeń wzroku, wychudzonych ciał z opuchniętymi brzuchami, leżącymi w łóżku i poruszającymi jedynie powiekami, jako świadectwo życia. Pozbawieni jedzenia i obdarci z człowieczeństwa ludzie. Nasuwa się pytanie, ile człowiek może znieść i co zrobić, aby przeżyć?

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści. Chciałam zrobić przerwę przed sięgnięciem po kolejny tom, ale postanowiłam zmienić decyzję. Moja ciekawość poznania dalszych losów bohaterów jest tak wielka, że z przyjemnością, jeszcze dziś rozpocznę czytanie kolejnej części.

Zachęcam do czytania.