Zabawki recenzja

Wydawnictwo IX postawiło na zbiór opowiadań, w którym pojawią się teksty tylko kobiet. Dodatkowo, miały to być opowieści pełne grozy.
Każdy z tekstów jest inny, ale myślę, że jeśli znacie nasze polskie nazwiska, to traficie przynajmniej jedno, o którym słyszeliście. Ja tym razem od razu w pierwsze opowiadanie, Agaty Suchockiej. I to okazało się moim ulubionym, zdecydowanie.
O czym jest? O opętanej lalce Barbie i okaleczonych pacjentach, trafiających co chwilę na SOR. Straszne? Musicie koniecznie sami sprawdzić. Mimo że wieje tutaj lekko laleczką Chucky, to warto przeczytać.
Drugie opowiadanie to opowieść o trudnej relacji, o dziwnych zachowaniach i zapędach na zbyt wielką zazdrość. Według mnie raczej do zbioru opowiadań wypełnionego thrillerami, a nie horrorami. Dla mnie ciekawe, ale straszne niestety, ani grama.
Tak to jest ze zbiorami, że każdy znajdzie pewnie coś dla siebie i jedne są lepsze, drugie słabsze, ale cała frajda polega na tym, że można czytać te krótkie formy na przykład jedną dziennie lub odłożyć na kilka tygodni i co jakiś czas czytać sobie pojedyczne teksty.
Trzecie opowiadanie to historia, która może mrozić krew w żyłach, ale chyba tylko matkom. Znikają dzieci ze szkoły i pojawia się dziwna zabawka. Co się z tymi dziećmi dzieje? Równie dobrze mogą być porywane. Dla mnie pomysł słaby.
W czwartym tekście znajdziecie opowieść, która może okazać się nieco kontrowersyjna, bo zabawki... a tutaj pojawia się sex shop. Jednak dla mnie jedno z ciekawszych i polecam je serdecznie! Świetna interpretacja tematu.
Piąte opowiadanie z kalejdoskopem w roli głównej i po raz kolejny dzieckiem. Tu zaczęłam mieć wątpliwości czy to zbiór dla mnie. Rozumiem, kobiety, ale nie wszystko kręci się wokół dzieci. Nawet jeśli ten zbiór nazwany został "Zabawki". Zraziło mnie to i odłożyłam zbiór na później. Ale do niego wróciłam!
W kolejnych tekstach ponownie pojawiały się dzieci, lalki, ale na szczęście także coś innego, nietypowego. Na przykład opowiadanie "Sanatorium", w którym poznajemy bohaterkę, która eksploruje opuszczone budynki i tym razem natknęła się na coś dziwnego.

Trzynaście opowiadań - miało być groźnie, a szczerze mówiąc straszne to są dwa opowiadania. Reszta jest zwyczajnie nudna. Spora część inspirowana już istniejącymi powieściami, filmami czy wątkami z seriali. Generalnie jestem na nie, a lubię tego typu zbiory. Z reguły są w nich zróżnicowane teksty, ale tym razem to nie było to. Chyba zbyt wiele oczekiwałam, a okazuje się, że dla większości kobiet straszne są rzeczy, które dzieją się dzieciom, ale nie popłyną wyobraźnią w kierunku robienia im okrutnej krzywdy. Szkoda.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl