Harry Potter i Kamień Filozoficzny recenzja

“Jeśli ktoś kocha nas aż tak bardzo, to nawet gdy odejdzie na zawsze, jego miłość będzie nas zawsze chronić”


Harry Potter to sierota i podrzutek, od niemowlęcia wychowywany był przez swoje wujostwo, a dokładnie siostrę matki i jej męża. Nie byli jakoś szczególnie miło nastawieni do chłopaka, a dokładnie traktowali go jak piąte koło u wozu. Pochodzenie chłopca od początku owiane jest tajemnicą; bowiem jedyną pamiątką Harry`ego jest blizna na czole. Przez całego jego życie działy się niewyjaśnione zjawiska. Wszystko zmienia się w dniu jedenastych urodzin chłopca, kiedy dowiaduje się o istnieniu świata, o którym nie miał dotąd pojęcia - świata magii.


"Harry Potter i Kamień Filozoficzny" to pierwszy tom, który otwiera serię o tymże czarodzieju. Po pierwszym przeczytaniu tej książki byłam zauroczona jej treścią, stylem i miejscem akcji. Chciałam więcej, bo ten świat był dla mnie przepiękny i sprawiał, że człowiek zatapiał się w czarodziejskiej opowieści.

Poznajemy życie głównego bohatera, Harry'ego, który nie ma łatwo. Gdy nadchodzi dzień jego urodzin dostaje list, który, jak się później okazuje, jest listem ze szkoły w Hogwarcie. Do całego świata czarodziejów wprowadza go Hagrid, a później poznani w pociągu uczniowie, Ron i Hermiona. Poznajemy z Harrym cały czarodziejski świat oraz wstęp do popularnej gry - quidditcha.


Powiedziałbym, że Harry Potter to coś więcej niż tylko symbol czy ikona popkultury, jest nie tylko tym ,,czymś nadzwyczajnym” dla filaru fantastyki młodzieżowej, ale i dla całej kultury masowej. Owszem, to postać specyficzna, i co ciekawe, zadająca tym samym masę pytań; nadająca trochę wątpliwości - że nie wszyscy fani i krytycy będą uważały ją za postać kształtującą popkulturę i na nią wpływającą znacząco.

"Są takie wydarzenia, które - przeżyte wspólnie - muszą się zakończyć przyjaźnią."

Opowieść czyta się lekko i choć zarys historii był mi już znany z filmów, to nadal z zapartym tchem chcę się dowiedzieć, co będzie dalej. Ta książka jest dla każdego, tego najmłodszego, jak i najstarszego. Wiek nie wyznacza tutaj żadnych granic