Hegemon Apopi. Córa lasu recenzja

Czy jest ktoś kto nigdy nie lubił bajek? Te magiczne krainy i ich mieszkańcy przywołują nas swoim klimatem. Czy fantasy nie jest właśnie swoistą baśnią dla starszych dzieci? Książki z tego gatunku pozwalają na eksplozję wyobraźni, zwłaszcza, gdy są tak dobrze napisane jak ,,Hegemon Apopi".

Kim jest Apopi? To młoda kobieta, która jest studentką i dorabia sobie w barze. Pełna energii i delikatnie mówiąc trochę zadziorna, właściwie to bardzo zadziorna. Ma swoje życie, znajomych, przyjaciółkę. Ma swoje marzenie i plany. Jednak pewnego dnia zostaje napadnięta i śmiertelnie zraniona sztyletem. Konsekwencją tego zdarzenia jest to, że przenosi się wraz ze swoim zabójcą do krainy elfów. Nie jest to przypadek, została wybrana, ale po co i przez kogo? Tego Wam nie zdradzę, o tym musicie przeczytać sami.

Cóż to była za cudowna podróż. Ten świat mnie zauroczył, przez całą czytelniczą drogę czułam subtelny powiew świeżości. Autorka tak smacznie prowadzi czytelnika przez opowieść, że trudno uwierzyć iż to debiut. Jest tempo, jest feria barw i zdarzeń, jest magicznie, ale i niebezpiecznie. A wszystko to okraszone delikatną nutą erotyzmu. Idealna kompozycja, wyważona i subtelna, a jednocześnie pochłaniająca do głębi.

Autorka ma piękny dar snucia doskonałej opowieści. Delikatnie buduje klimat, a dzięki temu, nie wiadomo kiedy jesteśmy w centrum wydarzeń. Opisy pobudzają wyobraźnię czytelnika i pozwalają poczuć ten świat, tak nowy a w odbiorze tak znajomy i bliski. Lekkość pióra i niebanalna wyobraźnia to ogromne atuty pisarza, a Pani Justyna jest nimi obdarzona. Historia jaką stworzyła, toczy się sama, wszystko jest naturalne i oczywiste, a przecież to świat elfów a nie nasz. Jednak nie ma się poczucia nierealności tej opowieści i to jest zdumiewające.

Jestem tak zachwycona tą powieścią, że na jej kontynuację będę oczekiwać jak spragniony na wodę.

To taka bajka dla starszych dzieci, ale jaka bajka. Cieszyłam się, że mam chwilę przerwy by przeczytać choć trochę i poznawać ten elfi świat razem z Apopi. Teraz..... zaczynam już tęsknić...