Recenzja książki Stramer

Odkąd pamiętam jestem filosemitką. Moja fascynajcja kulturą żydowską zaczęła się od lektur książek Issaca Bashevisa Singera, urodzonego w Polsce pisarza, który przed II wojną światową wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.
Chłonęłam całą sobą kreowany przez niego świat żydowskich miast i masteczek - tak różnorodny, tak kolorowy i tak tajemniczy, że dałam mu się wciągnąć bez reszty. Historia narodu żydowskiego, jego regligia, kultura a nawet kuchnia są w moim życiu obecne już od lat. Ostatnio moje zainteresowania skupiają się głównie na tematyce związanej z holocaustem. Nie mogło być inaczej skoro większość życia spędziłam na warszawskim Muranowie, w codziennej wędrówce do szkoły mijając symbliczny mur żydowskiego getta, a już jako dorosła osoba pracowałam w okolicach Umschlagplatz, które to miejsce jest symbolem zagłady warszawskich Żydów.

Dlatego też nie mogłam się doczekać kiedy w moje ręce wpadnie książka "Stramer" Mikołaja Łozińskiego (z "tych" Łozińskich), tak wychwalana przez czytelników i dostrzeżona przez znawców literaruty.
To niezwykle barwna i wielowątkowa powieść o wielodzietnej żydowskiej rodzinie Stramerów z przedwojennego Tarnowa. Nathan jest głową tego stadka. Żyje wspomnieniani swego pobytu w Nowym Jorku i marzeniami na zrobienie interesu życia. Rywka dzielnie stoi u jego boku znosząc regularne napady melancholii męża i opiekując się szóstką dzieci. Rudek, Rena, Hesio, Salek, Wela i Nusek to cały jej świat, sens jej istnienia. Żyją skromnie a w domu pełnym miłości i bliskości snując marzenia o lepszym losie. Wchodząc w dorosłe życie zderzają się jednak z brutalną rzeczywistością. Zakazana miłość, brutalna polityka, skrywane sekrety i czające się gdzieś w tle, jeszcze nienazwane zagrożenie, które niedługo zmieni życie rodziny Stramerów i milionów Żydów już na zawsze.

To prosta, piękna historia: czasami porywająca, czasami odrobinę nudna, pełna humoru ale też scen chwytających za serce. Samo życie, chciałoby się powiedzieć, życie jednej żydowskiej rodziny brutalnie przerwane przez wojenny koszmar.
Tym którzy nie czytali szczerze polecam. Świetna literatura.