Po tamtej stronie lasu recenzja

Podlasie, przepiękne tereny leśne, jeziora i długo skrywana tajemnica. Czy może być lepszy pomysł na dobrą książkę? Pewnie tak, ale w Po tamtej stronie lasu Anny Bichalskiej, te wszystkie elementy wystarczyły, by skonstruować całkiem interesującą powieść. To była pierwsza książka autorki, którą przeczytałem. Wiem też, że z niniejszą książką wiążą się inne z cyklu Błękitne Brzegi. Pani Ania urodziła się na skraju Podlasia, a obecnie mieszka w Ełku. Jej okolice są dla niej inspiracją do pisania powieści. Jak sama twierdzi, od początku uwielbiała zagłębiać się w książkach i je pochłaniać. Lubi też kudłate, czworonożne stworzenia, więc w jej domu zamieszkują również dwa koty.

Bardzo podoba mi się okładka książki. Może nie jest związana z tytułem, ale to okno wkomponowane w drewniany dom przyciąga wzrok, doniczka z kwiatkami stojąca na parapecie dodaje uroku. Można rzec, że jest to idealna okładka na potrzeby powieści obyczajowej.

Przejdźmy zatem do powieści i jej bohaterów. Zacznę od Lucyny i Basi z prologu, których historia okaże się bardzo ważna dla losów wszystkich bohaterów. Ta pierwsza jest dorosłą kobietą, Basia małym dzieckiem. Obie kierują się z lasu do miasteczka, a jest rok 1959. Lucyna jest bardzo niespokojna, coś się wydarzyło, coś, co musi opowiedzieć odpowiednim ludziom. Jednak coś powstrzymuje ją od tego. W głowie tli się całkiem inny plan. Plan, który według Lucyny może się powieść, dać im nową szansę na dalsze życie.

Czasy współczesne - 2019 rok. Ewa Halicka robi porządki w rzeczach swojej matki. Nie może się jeszcze otrząsnąć po śmierci matki, a przecież od tego smutnego momentu minęło już ponad pół roku. Dodatkowo straciła pracę i nie ma żadnych perspektyw na dalsze życie. Z treści wynika również, że główna bohaterka powieści miała pewne kłopoty związane z kobietami o imieniu Weronika i Natalia. Wiele jest też niejasności i na początku trochę trudno wejść z tą historię, a ona dodatkowo toczy się dwutorowo. W czasach Lucyny i współcześnie. Ewa znajduje przy porządkach pewną starą szkatułkę, która należała jeszcze do jej babki. W niej są stare fotografie i pamiątki rodzinne, które pamięta z dzieciństwa. Choć tak naprawdę niewiele wie o swojej rodzinie i najbliższych. Postanawia, że nadszedł już czas, by coś więcej się dowiedzieć o swoich przodkach.

Jaką mroczną tajemnicę skrywała jej rodzina? Dlaczego wcześniej matka nie przekazała jej wielu szczegółów z jej życia, jak i z życia babki? Jakie trudne tematy podejmie jeszcze autorka? Fani powieści obyczajowych powinni być zadowoleni z historii, jaką nakreśliła Anna Bichalska.




Książkę otrzymałem z Klubu Recenzenta nakanapie.pl.