Wojna Ireny recenzja

Nam ludziom żyjącym w czasach względnego spokoju ciężko jest się postawić w roli jaką świat zgotował dla Ireny Sendlerowej, której postać była inspiracją do napisania powieści „Wojny Ireny”. Kobieta ta, z narażeniem własnego życia uratowała wiele dziecięcych istnień, wyprowadzając dzieci, przy pomocy bardzo dobrze zorganizowanej siatki, z warszawskiego getta. W ten sposób udało jej się wybawić z tego piekła na ziemi około dwóch i pół tysiąca żydowskich dzieci, zachowując ich tożsamość i pochodzenie, mimo iż mieli zmienione nazwiska, zapisując wszystko na karteczkach i zakopując w słoikach w ogrodzie. Przez to wszystko ocaliła też wiele kolejnych pokoleń, które mogły zrodzić się dzięki tej wyszukanej akcji pomocowej. Przez swoje działania została nazwana Matką Dzieci Holokaustu.

Chociaż powieść jest tylko inspirowana życiem Ireny Sendler ps. Jolanta, to wiele użytych w niej opisów zdarzeń miało swoje odzwierciedlenie w rzeczywistej historii II wojny światowej, a jeśli dane zajście nie było prawdą historyczną, wymyślone zostało przez autora lub nastąpiło jakieś przesunięcie w czasie autentycznych zdarzeń pojawił się do tego stosowny przypis, który czytelnikowi pozwalał usystematyzować swoją wiedzę, a nie wprowadzano go w błąd. Dla mnie taki zabieg był niezwykle ważny, gdyż staram się dbać o to by nie powielać przekłamywania historii. Szkoda jedynie, że ów przypisy nie zostały umieszczone w międzyczasie książki tylko na jej końcu, bo dla mnie zaburza to proces czytania. Jednak było ich na tyle mało, że sytuacja ta była do przeżycia.

Wracając do samej historii. Bohaterkę poznajemy na samym początku II wojny światowej, gdy wtedy to już wykazywała wiele chęci do pomocy ludności okupowanej Warszawy. Zaczynała od organizowania żywności dla ludzi potrzebujących mieszkających w stolicy zajętej przez przedstawicieli III Rzeszy Niemieckiej. Już wtedy musiała wykazywać się ogromną walecznością, uporem i niezłomnością w dążeniu do postawionego sobie celu, a był on jeden – ulżyć innym. Dodatkowo ważnym podkreślenia jest fakt, że bohaterka sama nie miała łatwego, bezproblemowego życia, a jednak potrafiła bytność innych przełożyć nad własne problemy.

Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak wciągającej powieści, która nie jest mimo wszystko ścisłym odwzorowaniem faktów. Czasem czułam się jakbym czytała dobrą powieść sensacyjną, czasem jak wyciskacz łez, jednak z czystym sumieniem mogę polecić tę książkę nie tylko osobom interesującym się tematyką holokaustu, ale wszystkim czytelnikom, którzy chcieliby poznać historię tej niezwykłej kobiety.

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu Słownemu za egzemplarz do recenzji.