Jaśminowy tron recenzja

Królestwo, kultura, kobiety. Inność, wyjątkowość, jedyność. Wojna, śmierć i krew na rękach. Stosy spalające kobiecość i te, które wywyższają ich siłą, niezależność, złość. Woda tak upragniona, klątwa/choroba tak przeklęta, a w tym wszystkim magia jedyna w swoim rodzaju.

Historia jest z tych wymagających. Trzeba się skupić, z początku miałam ciężko wiadomo nazewnictwo jedyne w swoim rodzaju, upiększające książkę, a zarazem utrudniające ją. Pomocny w tym wszystkim był audiobook. Po przyzwyczajeniu się można przez nią płynąć. Akcja jest spokojna, stonowana, szczegółów ogrom. Kunszt pisarski autorki jest niezwykły to nie każdemu przypadnie do gustu. Przeszłość mieszająca się z teraźniejszością, aby mieć wpływ na przyszłość – to jest to co uwielbiam. Jak jest to wszystko poprowadzone tak aby czytelnik się nie zgubił, a zrozumiał tworzy nam perfekcyjną całość jak w tym przypadku. System magiczny, ukazanie odmienności w tej całej historii jest niezwykłe. Wyjątkowo też ukazano inny rodzaj poświęcenia czy miłości. Możemy kochać kogoś innego, ale pewne sprawy, życie innych, ukazanie swoich idei, swojego ja jest najważniejsze. Rzeczowy sposób przedstawienia bolesnych czy tragicznych zdarzeń dociera do naszej głębi, jest to inne, zaakcentowanie pewnych wątków historii tak, aby czytelnik zrozumiał, miał świadomość i pojął tą odmienność kulturową. A właśnie co do niej jak zawsze zachodnie klimaty są specyficzne. W tym przypadku trąci indyjską nutą wyczuwalną na każdym kroku, to ciemiężenie jednej kultury, aby wygrała inna jest zarazem pięknie jak i przerażające. W dodatku moja feministyczna dusza woła w przypadku odnoszenia się do kobiet i roli jaką mają odgrywać.

Co do postaci są bardzo wyraźne, nie poznaliśmy ich w pełni. Nadal niektórzy są owiani tajemnicą. Jednych możemy pokochać, aby cieszyć się, gdy inni cierpią. Złożoność charakterów idealnie wpasowuje się do historii. Nie mamy łatwych przejść, czy łagodnego kształtowania postaci. Jest surowość w tym wszystkim; ból, agresja, która odgrywa niezwykłą rolę w poznawaniu postaci ich mentalności, wiary i postrzegania świata.

Niezwykłe wprowadzenie do historii. To była lektura, której potrzebowałam. Nie lekka, ciężka i cholernie wymagająca skupienia. Dodatkowo jak ktoś czytał poprzednie książki autorki to styl pisania jest dokładnie taki sam, a indywidualizm historii zachowany w pełni. Nie wiem co przyniesie drugi tom, jednak będzie to zwieńczenie historii, której się nie mogę doczekać.