Błękitooki chłopiec recenzja

Joanne Harris ma niesamowity talent pisarski. "Błękitnooki chłopiec" to powieść napisana pięknie, mądrze i przewrotnie, mimo wszystko tematyka nie do końca mnie urzekła, jak było w przypadku wszystkich innych książek tej pisarki.

Książka bardzo trafnie ukazuje wiele smutnych spraw. Weźmy na przykład oczekiwania rodziców w stosunku do dzieci. W „Błękitnookim chłopcu” Gloria Green potrafi bić synów kablem lub wręcz podtruwać, a potem grać ich wybawicielkę. Tylko dlatego, że nie robią tego, co ona chce. Matka niwidomej Emily wręcz maniakalnie próbuje najpierw przekonać małą do kolorów i malowania, bo wstydzi się kalekiego dziecka, a gdy Emily staje się sławna, jej matka czerpie z tego jak największe korzyści.
Inną sprawą są media i ich wpływ na życie ludzkie – jak kreują ludzi na gwiazdy, jak w jedną minutę niszczą czyjeś życie rzucając niepotwierdzone podejrzenie, drobną sugestię. W książce mamy przedstawione stadium manipulacji medialnej oraz wpływu takowej na losy całej rodziny.

Jest jeszcze kwestia Internetu i tego jak bardzo wpływa on na nasze życie. B.B. dzięki niemu może manipulować ludźmi, zaglądać do ich życia prywatnego. Rozdziela pochwały i złośliwości. Tworzy wiele kont, istnieje jako wiele osób, „przyjaciół” użytkowników. Jak łatwo można stracić anonimowość w internecie, nawet o tym nie wiedząc!

Bogaty język, wciągający styl, ważne tematy - czego można więcej chcieć od powieści? Jednak czegoś tutaj brakuje, czegoś, co sprawiało, że pozostałe powieści Joanne tak bardzo mnie urzekały. A raczej czegoś jest za dużo - przemocy, smutku, dewiacji społecznej. Ciekawa, ale nie na tyle, żebym przeczytała je drugi raz. Nietypowego zakończenia mogłam się spodziewać znając dobrze "Dżentelmenów i graczy", ale to nie wszystko...

http://zielonowglowie.blogspot.com/