Jak Cię zabić, kochanie? recenzja

Przed Kasią i Darkiem roztacza się wizja przejęcia kolosalnego spadku po krewnej z Ameryki. Jedyne, co dzieli ich od stania się bogaczami, to potomek, którego o kilku lat nie mogą się "dorobić", a którego posiadanie przez małżeństwo Donków jest absolutnie koniecznym warunkiem postawionym przez zmarłą w testamencie. No dobrze, uczciwie patrząc na sytuację, trzeba przyznać, że nie jest to jedyna przeszkoda. Dochodzą jeszcze oryginalne w swych poczynaniach, amerykańskie siostry zakonne i groźny zbir, któremu Dariusz Donek jest dłużny sporą sumę pieniędzy. I mega skomplikowany oraz wielowątkowy splot okoliczności, które zdecydowanie nie sprzyjają ich bezpieczeństwu i zwiększeniu szans na zgarnięcie fortuny.

Donkowie w akcie desperacji decydują się na kroki ostateczne, nie mając pojęcia, jak bardzo skomplikuje im to życie, zamiast stać się rozwiązaniem wszelkich problemów. Cóż, nikt nie obiecywał, że małżeństwo będzie łatwym kawałkiem chleba, a miłość, szacunek i zaufanie będą im towarzyszyły do końca życia... Próbują sobie radzić jak mogą, zapewniając tym samym czytelnikom kawał pierwszorzędnej zabawy.

Jak to u Pana Alka, combo postaci zwala z nóg i ciężko zdecydować, kto zajmuje najwięcej miejsca w sercu. Wszyscy równo pokręceni, z całej mocy przekonani o słuszności swojego podejścia do życia i zdeterminowani, by osiągnąć cel. Elementy kryminalne oczywiście mrożą krew w żyłach, bo jeśli połączyć zakonnicę z ciężką, radziecką bronią, i postawić u jej boku warszawskiego gangstera, do tego dołożyć rządzę pieniądza i zawiedzione nadzieje - no dzieje się, oj dzieje!

Nie jest łatwo w trakcie lektury nadążyć za szalonymi pomysłami bohaterów, a dreszczyk zagrożenia życia obmywają łzy, ze śmiechu oczywiście. Wprawdzie zakończenie na pewnych płaszczyznach okazało się dość przewidywalne, ale w najmniejszym stopniu nie umniejsza to całości. "Jak cię zabić, kochanie" to dla mnie kolejny dowód na to, że Autor jest absolutnym mistrzem gatunku i nie ustanę w poczynaniach, dopóki nie będę mogła stwierdzić, że jestem na bieżąco z jego twórczością.