Przygody Binki i Bąbelka recenzja

Opisywanie wrażeń po przeczytaniu książki kierowanej do dzieci z perspektywy osoby dorosłej nastręcza pewnych trudności. Czy potraficie spojrzeć na książkę oczami dziecka i przyjąć jego postrzeganie świata jako punkt wyjścia? Dla mnie tym razem było to trudne. Z tego też względu postanowiłam zawrzeć tu wrażenia moje, jako rodzica i wrażenia mojego dziecka, jako właściwego czytelnika.

Książka opowiada o Bince, dziewczynce, która znajduje kotka. Nadaje mu imię Bąbelek i postanawia go przygarnąć. Kiedy Bąbelek wprowadza się do Binki czytelnik może zapoznać się z całą gamą „ciekawych” kocich zwyczajów.

Dla mnie, rodzica, książka ma pewne walory, ale nie jest pozbawiona również wad. Prosty, zrozumiały język i wielkość liter sprawiają, że z książką poradzi sobie już najmłodsze czytające dziecko. Duży plus za podział książki na rozdziały. Nie jest długa - ma zaledwie 81 stron ale rozdziały zdecydowanie ułatwiają robienie przerw.

Książka zawiera mnóstwo porad na temat kotów. W zasadzie można by ją uznać częściowo za poradnik o opiece nad tymi zwierzakami. Autor przekazał jak o kota dbać, jak zapewnić mu bezpieczeństwo, jak być wyrozumiałym w zderzeniu z kocią naturą.

Podniósł też temat ważnych wartości jak odpowiedzialność za zwierzaka, przywiązanie i przyjaźń, co uznaję za świetny walor.

Niezmiernie natomiast drażniło mnie, kiedy kot o samym sobie mówił w osobie trzeciej. Podobnie zdarzyło mu się zwrócić do Binki, mimo że znał jej imię. Nie uważam tego za udany zabieg w książce dla dzieci.

„Przygody Binki i Bąbelka” czytałam razem z moim dzieckiem, wiec ten głos uznaję za ważniejszy. Moje dziecko uznało tę książeczkę za bardzo wciągającą i fajną. Muszę dodać, że mimo tego, że nie jesteśmy fanami kotów, to losy Bąbelka syn śledził z ciekawością i z niezadowoleniem przyjął koniec. Poprosił również bym sprawdzała kiedy pojawi się kolejna część, bo bardzo chciałby ją przeczytać. Bardzo spodobało mi się również jego podsumowanie, które idealnie podkreśla walor edukacyjny. Syn ogłosił bowiem, że jeśli tak zachowują się koty, to my nigdy nie będziemy mieć żadnego.