Recenzja książki Projekt prawda

CZYTAJCIE, BO WARTO !!!
Wyciszona, spokojna, zmęczona i zagubiona jak igła w stogu siana.

Taka właśnie usiadłam z „Projektem Prawda”. Wrażliwość, która była wyczuwalna od pierwszych błękitnych stron, oderwała mnie od rzeczywistości i przeniosła na Alaskę. Przeczytałam ją na raz i poczułam w środku, że rozumiem Cordelię. Rozumiem jej ból, złość, zagubienie, strach. Rozumiem jej szczęście i radość. Połączyła mnie z nią niewidzialna nić. W tej na pozór banalnej historii odnalazłam cząstkę siebie. Piszę na pozór banalnej, bo okazała się ona trudna i skomplikowana. Była podobna, a jednak całkowicie różniła się od wszystkich innych książek.

Chłonęłam każdą stronę. Wiersz, SMS, mail, wiadomość, ogłoszenie. Chłonęłam tę książkę jak zeschnięta ziemia wodę. A po przeczytaniu uświadomiłam sobie, że teraz, w tym dniu, godzinie, chwili i minucie – potrzebna mi ona była. Poruszyła moją duszę, skradła mi serce. Przepełniła emocjami tak, że… byłam totalnie rozwalona i pozwoliłam płynąć wstrzymywanym łzom. Tak, że szczerze się uśmiechnęłam, a nie tylko ułożyłam usta w grymasie.
Kiedy znajdujesz bohaterkę podobną do siebie.

Kiedy historia sprawia, że czujesz niedosyt.
To pragniesz więcej.
Pragniesz zostać z bohaterami. Tak cudownymi i naturalnymi.
Pragniesz towarzyszyć Cordelii, kiedy wali jej się świat.
Pragniesz mieć przy sobie kogoś, kto narysuje we wnętrzu twojej dłoni serce jako znak wsparcia.
Pragniesz poszukać samej siebie.

„Projekt Prawda” to książka o szukaniu tożsamości i sile rodziny. Jest jak lekcja w szkole, tyle że dużo bardziej potrzebna, która pokazuje, że wsparcie, miłość, zrozumienie, przyjaźń, akceptacja i rodzina daje siłę, dzięki której żadne kłody rzucane pod nogi nie będą straszne. Jest historią pokazującą, że rodzicem nie zawsze jest ten, kto daje życie, ale ten, kto trwa i nas wychowuje.
Myślałam długo jak wam to przekazać, że „Projekt Prawda” to książka wyjątkowa i niepowtarzalna. I, mimo że napisałam tyle, to wydaje mi się, że to, co czytacie, to jest za mało. Pozostaje mi mieć więc nadzieję, że wy wiecie, że mnie rozumiecie.
Dla mnie to jeden z lepszych debiutów tego roku i na pewno jedna z tych książek, do której będę wracać.

„Będzie dobrze.
Teraz nie jest dobrze,
ale jeszcze będzie".