Recenzja książki Którędy do raju

Zwyczajny dom, zwyczajni ludzie na emigracji w Niemczech. Wakacje, które miały być chwilą wytchnienia, były czymś zupełnie odwrotnym. Książka o tym, jak nic nie jest pewne. Jednego dnia możesz narzekać na to, co masz, na poukładane i zwyczajne życie. Kolejnego nie będziesz pragnęła niczego innego jak właśnie tego, ale nie będzie ci to dane.

Emocje Eli i Prospera czuje czytelnik. Czułam ich ból, rozczarowanie, przytłoczenie, załamanie. Bałam się, kiedy oni się bali. Jak Elżbieta byłam pełna nadziei na to, że wszystko dobrze się skończy. Chciałam dla nich happy endu. I jednocześnie zastanawiałabym, jak on właściwie miałby tutaj wyglądać, gdy tyle tajemnic i kłamstw wyszło na jaw. Gdy ich małżeństwo zostało wystawione na ciężką próbę.

Zastanawiałam się i ciągle wierzyłam w miłość. Nawet tę początkowo naiwną, która przez lata i w obliczu trudnych przeżyć stała się prawdziwa i silna, by przetrwać burzę.

Niesamowicie wciągająca, jeszcze bardziej przejmująca i tak boleśnie prawdziwa. Autorka napisała na końcu, że trochę w tej historii prawdy, trochę fikcji. Nie mam pojęcia, gdzie jest tutaj granica między nimi.

Ta książka ujęła mnie przede wszystkim swoją dojrzałością. To ile tutaj jest mądrości, doświadczenia i wartości wyczuwalne jest na każdej stronie. Z każdym przeczytanym zdaniem utwierdza w przekonaniu, że czytanie tej historii nie jest stratą czasu i nie tak łatwo będzie ją odłożyć na półkę po skończeniu. Nie da o sobie zapomnieć.

Dla mnie to jedna z najlepszych i najpiękniejszych powieści obyczajowych, jakie czytałam.

Może i Elżbieta irytuje swoim postępowaniem, może i jest nieco naiwna, ale to znajduje swoje uzasadnienie. To kobieta, która dba i walczy o swoją rodzinę, poświęcając siebie i ma też swoją chwilę słabości.

Może chwilami nieco rozwleczona, może dialogi bywają o dość prozaicznych czynnościach, ale to po prostu książka o życiu, która momentami łamała mi serce i chciało mi się płakać, a chwilami powodowała uśmiech.

Po prostu przeczytajcie. I pokochajcie tak samo, jak ja kocham tę książkę. Ze mną zostanie na dłużej…