Ta druga recenzja

Już od pierwszych stron powieści główna bohaterka, Carrie, jawi się nam jako stereotypowa kobieta sukcesu. Jest znaną producentką, której głos liczy się w środowisku. Osiągnęła sukces zawodowy, jej mężem jest nagradzany scenarzysta Adrian, a ona sama spełnia swoje marzenia. W momencie kiedy ją poznajemy okazuje się, że zaszła w ciążę. Nie była ona planowana, ale dla Carrie oczywistym jest, że urodzi. Niestety zmuszona będzie nieco ograniczyć aktywność zawodową.

Emma to młoda, ambitna dziewczyna. Marzy o karierze w telewizji, lecz na razie nie osiąga sukcesów na tym polu. Jej rodzice nie rozumieją aspiracji córki i ciągle kierują ją w kierunku stabilnej pracy i uporządkowanego życia. Nie znają jednak jej uporu. Emma zafascynowana jest osobą Carrie, zaś jej męża ceni za innowacyjne pomysły. Zrobi wszystko by zdobyć staż w ich wytwórni. Kiedy to się udaje, Emma podbija serca współpracowników. Jedynie Carrie jest w stosunku do niej nieufna. Gwoździem do trumny jest decyzja, że to Emma będzie wykonywała część jej obowiązków po narodzinach dziecka.

Całość historii jest nieco banalna. Już po kilkudziesięciu stronach uświadamiamy sobie, że opis na obwolucie wprowadził nas w błąd. Wydawać by się mogło, że to Emma jest czarnym charakterem. Ale czy na pewno. Powieść pisana jest z trzech perspektyw: Carrie, Emmy i Adriana. Szczerze mówiąc żaden z bohaterów nie wzbudził mojej sympatii. Wszyscy mają sporo za uszami, zaś opowieści o ich ogromnym talencie są znacznie przesadzone. Powieść przybliża nam nieco świat znany zza szklanego ekranu. Tajniki produkcji telewizyjnego show intrygują, jednak akcja nie prze do przodu. Większość powieści to smutne zrzędzenie Carrie i przedstawienie obsesji Emmy. Zaś Adrian? To najbardziej nużąca postać męska jaką ostatnio spotkałam. Nie wiem co te kobiety w nim widzą. Ale może dlatego, że z uwagi na jego mierny charakter nie wyobrażałam go sobie jako ideał piękna. 

"Ta druga" to powieść przeciętna. Idealna na wieczór, ale nie wzbudzająca większych emocji. Są powieści znacznie lepsze. Ale są też znacznie gorsze.