Jeśli to jest kobieta recenzja

"Tego dnia w Iraku narodziła się bestia. Al-Kaida. Będzie rosła w siłę, coraz bardziej dzika, pochłaniająca ludzkie istnienia, będzie mutować do momentu, aż na jej plecach wyrośnie druga ohydna głowa, żądająca od ludzi, by kłaniali się przed nią oraz przed jej imieniem - Państwo Islamskie."

Irak- miejsce okrutnych wojen, prześladowań religijnych, krwawych zamachów, bestialskich mordów oraz nieobliczalnego terroryzmu. Mało kto wie, ale nadal istnieje tu niewolnictwo, co w dzisiejszych czasach jest nie do wyobrażenia i zaakceptowania. Tam, gdzie dawniej istniała wspólnota chrześcijan z muzułmanami, teraz jedyną słuszną drogą jest islam. Wielu wyznawców Chrystusa zostaje zmuszona do opuszczenia kraju, rodzin, a ci co zostali, muszą stale żyć w strachu. Najgorsze z możliwych położeń dotyczyło kobiet, które w niezliczonych ilościach były porywane, torturowane, okaleczane, gwałcone i sprzedawane kolejnym chętnym. To niewolnice seksualne, które traktowane były niczym rzecz, gorsze od zwierząt, bez szans na lepsze jutro.

"Jeśli to jest kobieta. Chrześcijanka. Niewolnica Państwa Islamskiego. Sprzedawana, wykorzystywana, torturowana" autorstwa Sary Daniel oraz Benoit Kanabusa to wstrząsający reportaż o losie jednej z tych kobiet, które przeżyły piekło na ziemi. Marie - zielonooka blondynka, urodzona w Iraku, chrześcijanka. Wraz z rodziną wiodła spokojne życie, mając u boku przyjaciół, życzliwych sąsiadów. W jednej chwili staje się wrogiem kraju.
"Wy, rodzino Marie, której ojciec chował naszych zmarłych, pomagał naszym rodzącym kobietom, woził nasze chore dzieci, jesteście tak naprawdę obcym ciałem w tym kraju."
Coraz więcej chrześcijan opuszcza okoliczne wsie, miasta, w tym jej najbliższa rodzina. Na miejscu zostaje tylko Marie oraz jej ukochana siostra Pascale. Dlaczego zostały? Trudne pytanie, na które próżno znaleźć odpowiedź. Niestety, siostrom nie jest dane zbyt długo cieszyć się spokojem, zostają porwane i wywiezione do obskurnych budynków, gdzie takich jak one są dziesiątki. Tam zaczyna się ich koszmar. Marie trafia w ręce nieobliczalnych mężczyzn. Każdy, kto otrzymał dowód jej własności, wydawany zaraz po zakupie, mógł z nią zrobić wszystko, na co miał ochotę. Pobicia, brutalne gwałty, głód, wszechobecny brud i samotność - tak wyglądała codzienność kobiety. Zmieniali sie jedynie właściciele. Tylko nieliczni stosowali reguły wynikające z oficjalnie wydanego ,,Podręcznika do niewolnictwa seksualnego", większość kierowała się własnym pobudkami. I ci byli najgorsi, najbardziej sadystyczni, żądni krwi, bez jakichkolwiek zahamowań. Bestie w ludzkiej skórze. A jak określić wszystkich tych, którzy na to przyzwolili? Żony tych mężczyzn, córki, synów, braci, władze, lekarzy? Nie mnie to oceniać, aczkolwiek żadne z nich nie zasługuje na zrozumienie czy też wybaczenie. Oni również mieli swój udział w jej koszmarze.

"Kobieta jest przedłużeniem mężczyzny, słucha uważnie, i nie doświadcza bez niego żadnej radości, nie ma żadnych pragnień poza jego pragnieniami."




Jak widać ten reportaż jest szokujący, wstrząsający i budzi sporo kontrowersji. Opisuje brutalną rzeczywistość jednej z wielu kobiet w tamtym miejscu. Rzeczywistość pełną strachu, bólu, cierpienia i braku nadziei. Marie, pomimo tragedii jakiej doświadczyła, pokazała ogromną siłę i determinację, by przetrwać i móc przekazać swoją historię całemu światu. Światu, który zdawał się do tej pory ślepy na krzywdę tych kobiet, który wolał milczeć niż działać. Czytając ten reportaż i dzieląc się nim z innymi, okazujemy tym bohaterkom szacunek, podziw, miłość.
Całe to dzieło jest mocne w swym odbiorze, jednak same opisy zbudowano na czystych faktach, bez emocji, przemyśleń. Jednym to przeszkadza, mi wręcz przeciwnie. Oddając się tej lekturze, mogłam w pełni i świadomie przeżywać to tak, jak chciałam. Złość, frustracja, szok, niedowierzanie, ogromne pokłady współczucia, bezdenna rozpacz, niedowierzanie, agresja. To tylko część tego, co czułam podczas tej historii. Historii, która wywołała łzy, która mnie poruszyła i o której tak łatwo nie da się zapomnieć. Zresztą nawet chyba nie chciałabym jej wymazać z pamięci, bo to tak, jakby wymazać jej niewinne ofiary, obdzierając je z człowieczeństwa.

Współpraca barterowa z Wydawnictwo M