Jest ciemno, więc nic nie możecie zobaczyć. Jest ciasno, więc nie możecie się poruszyć. Jest cicho, więc nie słyszycie nic poza niewyraźnymi, dochodzącymi zewsząd szeptami.
Jesteście sami, otoczeni widmem porażki i zdrady, która spadła na Was z najmniej spodziewanej strony w najmniej spodziewanym momencie. Pozbawieni poczucia czasu jesteście skazani na nieustanne odtwarzanie i rozpamiętywanie chwili w której rozpadł się Wasz świat. Wciąż i wciąż widzicie przed sobą martwą twarz Aresa i umierających przyjaciół. Wciąż i wciąż przypominacie sobie tortury, którym poddawał Was Szakal i to, co wtedy mu powiedzieliście.
A potem nagle - światło. Zapomniane przez organizm bodźce atakujące ze zdwojoną siłą, nieznośne i drażniące po tak długim czasie deprywacji sensorycznej. I litość tym bardziej upokarzająca, że okazana przez zaprzysiężonego wroga.
To dopiero początek tego, z czym musi zmierzyć się Darrow. A im dalej, tym nie lepiej - misja ratunkowa z którą przybywają Synowie Aresa kończy się niepotrzebną śmiercią, która dodatkowo obciąża sumienie byłego helldivera z Lykos. Tinos, siedziba Synów, okazuje się miejscem dalekim od ideału, targanym niepokojami, zmagającym się z niedostatkiem i ciasnotą. Nowy Ares okazuje się być nieco zbyt porywczy w swoich działaniach, a sami Synowie wciąż są podzieleni na zwalczające się wzajemnie grupy i frakcje. Chaos.
,,Nie ma na Marsie Czerwonego, który nie zna twojego imienia, Kosiarzu. A wszyscy w świecie wirtualnym wiedzą, że Czerwony został księciem wśród Złotych, aby podbić Marsa. Stworzyłem z ciebie mit. A teraz wróciłeś z martwych. I nie jesteś po prostu męczennikiem. Jesteś cholernym mesjaszem, na którego Czerwoni czekali całe swoje życie.''
Darrow zdaje sobie sprawę z tego, że jego życie nie należy już tylko do niego. Że choć jest złamany, to musi się zmierzyć z całym bezmiarem nadziei, które pokładają w nim mieszkańcy Tinos, i nie tylko. Że to on jest spiritusem powstania, które bezskutecznie próbowali zdusić Złoci z Szakalem na czele.
Droga, którą Czerwony będzie musiał pokonać okaże się niebezpieczna, długa i wyboista. Praktycznie nic nie pójdzie według planu. Ani próba porwania Żywego Srebra, ani wizyta na rodzinnej planecie Ragnara, ani pościg za Ają, ani rozmowa z Romulusem au Raa w jego rodowej siedzibie. Spotkanie z Roque'm okaże się rozczarowujące, a bitwa, która między nimi się rozegra nie przyniesie radości ani ukojenia.
W dodatku Szakal będzie realizował swoje własne plany z wyjątkową precyzją i śmiertelnym uporem.
Czy Darrow w ogóle da sobie z tym wszystkim radę, skoro postanowił uwierzyć w przyjaźń i przebaczenie? I jak na tym wszystkim wyjdą jego towarzysze?
Ostatni tom cyklu ,,Red Rising'' utrzymuje wysoki poziom poprzednich części - jeśli będzie się Wam wydawało, że fabuła w pewnym momencie zwalnia, że otacza Was zewsząd beznadzieja i brak perspektyw, to miejcie na uwadze to, że jest to wrażenie zaledwie chwilowe. Pierce Brown doskonale zdaje sobie sprawę z tego, kiedy i w jaki sposób przyspieszyć akcję powieści, i w którym momencie zastosować zwrot akcji tak niespodziewany, zaskakujący i nagły, że nie będziecie w stanie odłożyć książki na bok.
I pamiętajcie: omnis vir lupus!
WYBÓR REDAKCJI
