Jeszcze jeden raz recenzja

“Bo kochać trzeba umieć”.

Nina ma dwadzieścia siedem lat, kochającego męża, satysfakcjonująca pracę. Wydawać by się mogło, że jest w pełni szczęśliwa, a jak jest naprawdę? Od jakiegoś czasu nienawidzi swojego męża, uważa go za życiowego nieudacznika, o wszystko obwinia, jest bardzo niezadowolona ze swojej codzienności. W pogoni za szczęściem podejmuje decyzje, od których nie ma odwrotu. Uwikłana w romans z Emilem, zaczyna odbierać głuche telefony, jakby tego było mało, szef stosuje wobec niej mobbing. Osaczona nawarstwiającymi się problemami zaczyna szukać pomocy. Trafia do specjalisty, ale i tu robi coś, czego nie powinna, między nią, a jej terapeutą dochodzi do zbliżenia. Czy można bardziej, na własne życzenie zagmatwać sobie życie?

Czy chęć relaksu, chwilowego zapomnienia może tłumaczyć takie zachowanie? Akcja powieści toczy się swoim rytmem i wzbudza spore emocje. Fabuła ciekawie poprowadzona, ukazuje pokomplikowane, trudne relacje międzyludzkie. Do Niny miałam bardzo mieszane uczucia, nie potrafiłam jej zrozumieć. Egoistyczna, zapatrzona w siebie i swoje przyjemności. Przez myśli przelatywało mi pytanie: czego ta kobieta tak naprawdę chce od życia? Swoim postępowaniem krzywdzi innych, ale przede wszystkim siebie. Dlaczego uparcie trwa w nieudanym małżeństwie? Jej mąż Wiktor bardzo ją kocha, trwa przy niej, współczułam mu.

Nie jest to lekka i łatwa historia. Nina ma wszystko, o czym niejedna kobieta mogłaby tylko zamarzyć. A jednak czuje się nieszczęśliwa, zrezygnowana, sama tak do końca nie wie, czego chce od życia. Stopniowo odcina się od bliskich, zaczyna tworzyć swoją wizję rzeczywistości. Za wszystko, co złe w jej życiu obwinia męża, uważa go za największą życiową pomyłkę. Od kilku lat uwikłana w romans, nie ma poczucia, że kogoś krzywdzi, wręcz przeciwnie. Coraz bardziej się w tym wszystkim zatraca, nie przyjmuje do siebie, że to nie tak powinno być, w swoim egoizmie posuwa się coraz dalej. Przyjaciółkę, która wyciąga pomocną dłoń, zaczyna traktować jak wroga. Uzależnienie od seksu, nawracające migreny, prześladowanie, nieradzenie sobie z emocjami, brak szczerych rozmów, które wiele by ułatwiły. Do czego ją to doprowadzi? Czy to początki depresji?

Poruszająca, emocjonalna, chwilami trudna opowieść. Daje do myślenia, ukazuje, że wszyscy z nas popełniają błędy, że warto doceniać to co mamy. Polecam.